In tegenstelling tot wat er zaterdag in de Tubantia stond, dat Twente zich moet opmaken voor ‘extreem weer’ zoals hitte, droogte en wateroverlast, vind ik het vooral gewoon erg koud. En dat ik niet alleen sta in een koukleum zijn, bewijzen de witte rookpluimpjes die iedere avond opstijgen vanuit de schoorstenen in mijn fijne Croma-buurtje. Hoppa! daar gaat weer een paar kilo CO2, stikstof en fijnstof de wijde wereld in. Het volgende debacle waar over gezeurd gaat worden.

In Nederland drammen, miepen en stellen we ons aan over eigenlijk alles. Wat de één een volkse traditie vindt, vindt de ander kwetsend en discriminerend. Wat de één z’n leven lang negerzoen, Kerstmis, Pasen of Hemelvaart heeft genoemd, moet van de ander aangepast worden in meer neutralere namen zoals ‘decemberfeest’, ‘de dol dwaze eier-vret-dagen’ of de ‘nationale IKEA-file-aansluit-dag’. En om over onze meest omstreden traditie nog maar te zwijgen; Zwarte Piet.

Nederland is in de war. Nederland weet niet meer wat z’n ware identiteit is. Het gaat er allang niet meer over dat een Piet zwart, wit of met een roetveeg moet zijn. Het maakt helemaal geen ene donder uit wat voor een kleur dit karakter moet hebben. Kinderen zien het verschil niet en geloven toch wel onvoorwaardelijk in dit prachtige sprookje. Het gaat erom dat mensen willen vasthouden aan hun tradities omdat hun hele hebben en houden erin verborgen zit. Hun identiteit en veiligheid ligt opgesloten in de routine en voorspelbaarheid van het leven.

We willen er niet aan, maar als het erop neer komt zijn we allemaal gewoontedieren met een hoog ‘kuddegedrag’. En laten dat nu eigenschappen zijn die alle mensen hebben. Dus ook de mensen die niet persé van origine uit Nederland komen en zoveel moeite hebben met onze tradities. Ook zij willen hun eigen routine en voorspelbaarheid behouden. En ja, dat botst dan wel eens.

Natuurlijk heeft één en ander helemaal niets met discriminatie te maken, maar dat gevoel zit diep bij de tegenstanders. Waarom erkennen we gewoon eens niet dat die hele multiculti-shit hopeloos mislukt is en dat er gewoon verschillen zijn en dat je die ook gewoon mag benoemen. Wat is daar mis mee?

We zijn geen eenheidsworst, gelukkig niet. Ik geniet van een Turks broodje ooienkut bij de shoarmaboer en mag graag nummeltje 43 bestellen bij mijn Chinese vrienden. Ik respecteer dat mijn gewaardeerde collega een extra vrije dag mag krijgen omdat hij het Offerfeest wil vieren met z’n gezin. Zolang als ik eind juni twee extra vrije dagen krijg op de vrijdag en maandag, hoor je mij nergens over. Ik vind alles goed.

Namens Niels,

een fijne dag…