Hoe kan mijn column deze week anders gaan dan over de verschrikkelijk liquidatie op de advocaat van de kroongetuige in het “Mocro-maffia” proces. We hebben allemaal kunnen zien wat er is gebeurt en hoe vreselijk het is voor de man zelf maar ook voor zijn vrouw en jonge kinderen. De vraag die telkens voorbij kwam was: “Hoe heeft het zo ver kunnen komen en wanneer zegt de Nederlandse maatschappij nu eens dat het nu klaar is?”.

“Ik ben boos, woedend ben ik, maar het verdriet is groter”. Met deze woorden sprak een zichtbaar geëmotioneerde Minister Grapperhaus van Justitie de journalisten toe die hem om een reactie vroegen op de gebeurtenis. Er is wederom een grens overschreden, voegde hij er aan toe en andere ingewijden deden zelfs de uitspraak: “We hebben de strijd tegen de georganiseerde drugscriminaliteit allang verloren”. Ik sla dat allemaal gade en naast vooral medelijden met het slachtoffer en die kleine kindjes, die verder moeten zonder papa, gaan me de nekharen  rechtovereind staan.

Alles wat je doet heeft een gevolg en vooral dingen die je niet doet hebben een gevolg. Niets gaat vanzelf goed en alles gaat vanzelf fout. Hoe het zover heeft kunnen komen? Dat zal ik u eens even  uitleggen Minister. Laten we het dicht bij huis houden.

Politie Twente heeft als stelregel dat ze geen minderjarigen achter de tralies willen hebben in het arrestantencomplex in Borne. “De Officier van Justitie wordt niet vrolijk als we een minderjarige binnen brengen”, is wat ik meermalen heb gehoord van dienders op straat in het weekend. Als je een auto in elkaar trapt of straatmeubilair aan gort stampt, mogen papa en mama de vandaal komen ophalen in Borne.

Overdragen aan het sociale kader noemen ze dat. Ik noem dat slampamperij van de bovenste plank. Als een jongere stelselmatig niet op school komt en daarmee dus ongeoorloofd aan het verzuimen is en allerlei narigheid aan het uitvreten is op straat, moet de school soms wel vijf keer een melding doen bij de gemeente voordat de ernst zichtbaar wordt. Dit terwijl bewezen is dat ernstig schoolverzuim een rechtstreeks verband houdt met het ontwikkelen van crimineel gedrag.

Vervolgens stuurt de ambtenaar, belast met schoolverzuim, het zaakje door naar de Rechtbank en krijgt het bubsje linea recta terug omdat het OM vindt dat er eerst meer hulp en begeleiding in het vrijwillige kader moet komen. De ambtenaar staat in zijn hemd met lege handen. Als een 16 of 17 jarige gepakt wordt omdat hij een straatroof met geweld op het station heeft gepleegd, komt hij eraf met een werk/leerstraf en een half jaartje jeugdreclassering. Hij lacht zich de ballen uit z´n pantalon.

Dus meneertje Grapperhaus, stop eens met die verontwaardigde wereldvreemde krokodillentranen, en besef eens dat de georganiseerde criminaliteit helemaal geen grenzen heeft omdat u ze nooit heeft gesteld! Sterker nog, door de pamper-aanpak waar u en diverse Officieren zo’n fan van zijn, kweekt u zelf de schutter van de volgende advocaat.

Namens Niels,

een fijne dag…