De afgelopen vakantieweken volgde ik het nieuws via diverse nieuws-appjes op mijn telefoon. Vanaf ons balkonnetje, bij een mooi resort ergens in Spanje aan de kust, kwam het nieuws binnenrollen en vrat m’n mobiel data nog sneller op dan dat ik dat kon aan het all inclusive-buffet. Ik las dat er ‘gedoe’ was over een bordje op de Zwarte Cross. De Zwarte Cross, hét evenement bij uitstek waar het geen ene bal uitmaakt hoe je er uit ziet, wat je aan hebt, of je blank, donker of pimpelpaars bent. Waar iedereen vrij kan genieten en waar met alles de draak wordt gestoken.
Ludieke bordjes met teksten zijn overal te vinden en persoonlijk werken ze altijd erg op mijn lachspieren. Ik denk vooral: “Welke jolige geest bedenkt zoiets?” Als dat een functie is “jolige bordjes-bedenker”, waar kan ik solliciteren? Maar helaas zwichtte óók De Zwarte Cross voor een ontwikkeling die Nederland langzaam aan het vergiftigen is.
Het gif wat op sociale media ‘het trekken van de racismekaart’ is gaan heten. Bij het minste of geringste voelen mensen of bepaalde groepen zich gediscrimineerd of achtergesteld. Wat is dat toch dat iedereen zich zo snel aangevallen voelt of denkt dat een ander zijn of haar manier van leven minacht? Waar is de verdraagzaamheid gebleven? Het gevoel voor humor en satire.
De grootste versneller van dit gif zijn figuren die het opkloppen tot iets wat juist de verschillen benadrukt tussen mensen in plaats van ze samen brengt en relativeert. Lulhannes en rapper Sevn Alias is een voorbeeld van zo’n droeftoeter. Door een bepaald ludiek bordje te bestempelen als racistisch, zorgde hij ervoor dat de situatie grimmig en onveilig werd, wat uiteindelijk de organisatie heeft doen besluiten het weg te halen.
Op dat moment kolkte het gif met grote golven de aderen in van De Zwarte Cross. Ze gaven toe aan het scheppen van verdeeldheid. Wat was er mis mee geweest om te zeggen dat dat de manier is hoe we om willen gaan met elkaar op dat festival? Dat het vooral om humor met een knipoog moet gaan. Wat was er mis geweest met het niet toegeven aan dat opruiende gezever van een rapper die zelf over de meest vrouwonvriendelijke en anti-semitistische zaken rapt? Nee, de Zwarte Cross koos ervoor om een stukje van hun vrijheid en humor dood te laten gaan.
Samenleven is moeilijk. Mijn vrouw kan er over meepraten. Elkaar accepteren is misschien nog wel lastiger. We moeten er met z’n allen aan werken, maar in godsnaam maak het vergif niet nóg giftiger. In Goor hebben we mooie activiteiten die mensen met verschillende achtergronden samenbrengt. Laten we dat koesteren en laten zien dat wij niet toegeven. En hoe kunnen we dat beter doen in “Vrette Goor” dan met eten en drinken!
We hebben eens per jaar een culinaire markt, waar voer te proeven is uit alle windstreken en afgelopen weekend het “BBBB” festival. Geen plek voor vega’s trouwens, maar da’s een ander verhaal…
Namens Niels,
een fijne dag…