De vakantie zit er op en sinds gisteren is het weer ‘bussines as usual’. Vorige week was ik al even begonnen om de eerste zaken weg te werken om fris van start te kunnen gaan in het nieuwe schooljaar. Een schooljaar is iedere keer weer een repeterende bezigheid. We spelen het bandje van voor of aan opnieuw af. Het enige verschil is dat er een nieuwe en frisse lading leerlingen de school binnenstappen.

Gisteren kregen de “brugpiepertjes” hun vuurdoop in hun nieuwe verblijf voor de komende paar jaar. Met rode wangen van het fietsen kwamen ze binnenstormen. “Ben ik te laat, ben ik te laat?” hoor ik een paar jochies roepen. “Nou, het is nu 12.00 uur en je wordt om 13.00 uur verwacht dus je bent ruim op tijd, hou dit gedrag vast!” Jahaa, ik weet wel wie jij bent hoor. Jij bent Niels, mijn vader kent jou wel en zegt dat je om te kopen bent met Snickers of M&M’s. Hij zei ook dat ze tegenwoordig boeven met boeven vangen op school en dat ‘ie vrogger neet zo’n bessen war’n’. “Dat klopt jongeman” antwoordde ik. “Jouw vader en ik kenden elkaar vroeger goed, dus moet je je eens gaan afvragen hoe het komt dat hij al die dingen van mij weet.”

Zo aan het begin van een nieuw schooljaar krijg ik altijd een beetje heimwee naar mijn eigen jeugd op dezelfde school als waar ik nu werk. Ik was ooit ook dat ‘brugpiepertje’ met rode wangen die tussen de middag z’n pakje karnemelk en boterhammetje pindakaas wegwerkte, verscholen aan de rand van het schoolplein. Ik herinner me dat mijn moeder een briefje in m’n broodtrommel had gedaan met een tekst zoiets als: “Veel plezier vandaag, we zijn trots op je!”

Alles om je heen is groot en intimiderend. Op de basisschool was je de grootste en hier weer ineens de kleinste. We keken op tegen de dames van 16 en 17 in de hogere klassen en keken uit voor de jongens van die leeftijd. Voor dat je het wist werd je slachtoffer van die rotgeintjes die ze steevast uithaalden met de nieuwe lichting ‘piepers’. Het was een mooie tijd. Een tijd die ik de eerste-klassertjes van nu ook gun. Het vormt de basis van de rest van je leven. Je ontwikkelt vriendschappen die tientallen jaren na het behalen van je diploma nog steeds stand houden. Ik gun iedereen zo ontzettend die mooie herinneringen aan een onbezorgde middelbare schooltijd.

En dat is mijn doel; strijden tegen pesten en buitensluiting en kinderen iets meer meegeven dan alleen kennis uit boeken over Nederlands, Engels of Wiskunde. Ach ja, nu eerst maar eens rustig beginnen. Je kunt je altijd later nog druk maken over afgereden luifeltjes, pepernoten in juli of waarom we wel duizenden plastic bekers gebruiken tijdens het Schoolfeest maar geen ballonnetjes meer mogen oplaten…

Namens Niels,

een fijne dag…