Hoe gaan we de komende dagen het hoofd koel houden? De weersverwachting liegt er niet om en het kan misschien wel eens de warmste editie ooit worden van het Goorse Schoolfeest. Ik kan me herinneren dat het een aantal jaren geleden ook zo warm was. Het regende condens in de tente. Op zondagmiddag rolden de bouwers van onze optochtwagen af, bevangen door de hitte.
Het loopgroepje voor de wagen zette de optocht voort zonder de grote wollen mutsen en maskers waarachter de temperaturen opliepen tot in het rode. Onze chauffeur kreeg blaren op z’n voeten van de hitte die van het motorblok afkwam. De legerkisten aan z’n voeten lieten op sommige plekken gewoon smeltplekjes zien. “Gewoon vedan jaag’n”, wat een held!
Op de route hadden veel aanwonenden tuinslangen klaar gelegd voor de nodige verkoeling. Ook werden ons overal koele blikjes fris aangeboden en hier en daar kregen we zelfs een lekker waterijsje. Man, wat kunnen ze je dan blij maken met zo’n simpel kinderraketje. Uit het zicht klokten we even snel een ijskoud flesje gerstenat achterover. Laat de jury het niet zien dat je alcohol drinkt tijdens de optocht, op straffe van forse puntenaftrek. Die aftrek hadden we overigens sowieso altijd al te pakken bij de opstelling aan de Irisstraat. En dat al vóórdat onze wagen een meter gereden had. Stelletje nathalzen.
Het weer heeft een grote invloed op de optocht. We hebben er jaren bij gehad dat de regen met bakken uit de lucht kwam vallen. Het begon op te klaren aan het einde van de middag als we de wagens, compleet doorweekt, terug in de Schoolfeestloodsen manoeuvreerde. We hadden letterlijk geen droge naad meer aan het lijf en blauwe lippen van de kou. Ook toen stonden de routebewoners ons bij met iets “sterkers” om weer een beetje warm te worden. Grote klasse!
Bij warm weer schuilt het gevaar van oververhitting maar bij regen en kou zijn er ook meer dan genoeg gevaren waar je rekening mee moet houden. Een aantal jaren geleden hadden we een paar schuimapparaten op onze wagen gemonteerd. Het moest sneeuw voorstellen tijdens de Olympische spelen bobslee rijden. De apparaatjes moest ik bedienen door op een klein rood knopje te drukken.
Ik had in iedere hand zo’n knop en drukte ze tegelijkertijd in. Wat volgde was een enorme klap, alles ging uit, aggregaat in storing en meneertje Kremers lag languit gestrekt. Door de regen waren de apparaten nat geworden. Elektriciteit en water gaan nu eenmaal niet zo goed samen en zorgen voor vuurwerk. Het zorgde er trouwens ook voor dat ik de rest van de optocht verder moest met een nat kruis. Tot op de dag van vandaag krijg ik ieder jaar aan de start van de optocht de vraag: “He’j vandage al in de bokse e pist?” Loeders!
Volgende week slaat ”Namens Niels” een keertje over i.v.m. geestelijke incompetentie. Aw mekaar ziet, drinkt wie d’r ene!
Namens Niels wens ik jullie allemaal een super weekend!