Het was een relaxed weekendje. Pinksteren met mooi weer lokt altijd om erop uit te gaan. In Goor en omgeving werden genoeg activiteiten georganiseerd om even te ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen van het werkende leven. Ik weet niet hoe het met u zit, maar de zomervakantie kan voor mij nu niet snel genoeg komen. Mijn vrienden lachen altijd een beetje als ik dat zeg; “De man die 12 weken betaalde vakantie per jaar heeft zegt ook weer wat hoor”. Ik antwoord, met een nog grotere lach, dat ik de andere weken dubbel zo hard moet werken en dat ze anders ook maar een vak hadden moeten leren.

Gisteren ging onze reis, voor drie, richting het tierpark Rheine in Duitsland, of zoals mijn dochter het noemt “Duizendste-land”. Een prachtig park waar je zo dicht bij de dieren kunt komen dat je ze bijna kunt aanraken. Aangekomen bij de kassa betaal je met plezier de nog geen 25 euro entree voor drie personen. Dat is nog eens even andere koek dan de woekerprijzen voor dierentuinen hier in Nederland, waarvan de meesten ook nog eens aan het gemeentelijk subsidie-infuus liggen. Parkeerkaartje? “Das brauchst du nicht mein Holländischer freund. Parken ist immer frei.

Als een echte Freek Vonk razen we dat park door. Diéren, diéren, overal wilde diéren. We komen via parende Bavianen, waarvan ik tegen m’n dochter zeg dat ze hink, stap, sprong aan het oefenen zijn maar blijven steken, uiteindelijk aan bij de Zebra’s. Op het uitkijkplateau komt zo’n uber- klef stelletje naast ons staan dat romantisch een dagje aapjes aan het kijken is. We hebben dat vast allemaal wel eens gedaan in onze jongere jaren met een eerste vriendje of vriendinnetje. Toch? Jonge dieren en aaahh wat leuk, schattig, poekie poekie poekie, doet het altijd goed bij de vrouwtjes, als dat vanavond geen….wordt.

Maar goed, ik sta daar met m’n dochter van zeven en leg uit waarom die beesten witte en zwarte strepen hebben. De jongen van het “klef en bef stel” kijkt mij appelig aan en vraagt: “Bitte?” Mijn dochter kijkt naar mij en vervolgens naar de jongen en zegt netjes dat als de jongen zijn hand niet te ver uitsteekt dat de Zebra hem dan echt niet zal bijten. Ik pis in m’n broek van het lachen. De jongen en het meisje snappen er niets van en denken dat we ze de gek aansteken. We excuseren ons en lopen maar snel verder.

Na een uurtje of vijf is het mooi geweest. We lopen weer rustig terug naar de auto. Op de grote vlakte naast de parkeerplaats ligt een mega aardbeienveld. Zo ver als je kunt kijken, alleen maar heerlijke rode sappige aardbeien. Bij de ingang van het veld krijg je een emmer en je mag zelf de lekkernij van de plantjes plukken. Een hele kilo verse vruchten voor EUR 1,90…. Deutschland, ik hou d’r van…

Namens Niels,

een fijne dag…