Terugblikken. Dat is wat mensen doen aan het einde van een jaar. Lijstjes worden opgemaakt over de gebeurtenissen van de laatste 12 maanden en spraakmakende gemoederen passeren de revue. Nieuwsoverzichten alom en natuurlijk de muzikale ranglijst van de 2000 beste nummers. En terecht staan we ook even stil bij de mensen die we helaas moesten laten gaan…

Persoonlijk heb ik niet zoveel met “terugblikken”. Wat geweest is, is geweest. Beoordelen zou je niet moeten doen op basis van wat fout gegaan is, maar veel liever op hoe de fout herstelt is. Wordt er lering getrokken uit foute keuzes en beslissingen en wordt gedrag vervolgens aangepast om het beter te gaan doen? Als dat lukt is het lovenswaardig en knap en verdient het een pluim en respect. Iedereen maakt fouten en hoe makkelijk is het om continu te (ver)oordelen op het verleden.

Kortom, januari staat bij mij in het teken van “zelfreflectie”. Hoe kan ik de dingen nu anders doen waar ik niet zo over tevreden was vorig jaar? Waar heb ik een scheve schaats gereden, waar ben ik niet zo goed in geweest, wat zou ik meer moeten doen en wat kan wel een tandje minder?

Ik moet denken aan wat onze burgemeester vertelde tijdens de Nieuwjaarsreceptie. Ze had het onder andere over fatsoen. En laat dat nu juist hét thema zijn waar ik graag mee flirt. Ik hoopte dat ze ook nog iets zou zeggen over het gif wat ‘starheid’ wordt genoemd. Daar konden dan de handen mooi even in eigen boezem worden gestoken. Maar helaas kwam dit item niet voor in haar rede. Maar ik ben natuurlijk niets te beroerd om het hier toch nog even te noemen. Een puntje waar ik nog steeds weinig lering en verbetering zie.

Maar goed, “zelfreflectie”. Ben ik vaak onfatsoenlijk geweest? Heb ik bewust mensen of organisaties hier en daar iets gekieteld? Ik kan daar maar één antwoord op geven en dat is een volmondige: “Ja schuldig en het kan me ook niets schelen”. Misschien niet altijd even fatsoenlijk, maar wel lekker zo af en toe. En laten we eerlijk zijn, sommige mensen of organisaties verdienen het toch ook gewoon om even helemaal afgepeld en gestript te worden? Knippen en scheren, compleet te worden afgezeken en met de grond gelijk gemaakt te worden?

Met als doel een schop onder hun hol om beter werk te gaan leveren. Meestal doen ze dat niet en dat levert weer “voer” op voor nieuwe hersenspinsels die zich gewillig laten optekenen door uw huiscolumnist, waar fatsoen over het algemeen niet echt een prioriteit geniet. En wat mij betreft moet ik dat vooral zo laten. Er zijn al genoeg anderen politiek sociaal wenselijk.

In het kader van reflectie; u mag het zeggen in de volgende poll op deze site. De wekelijkse column Namens Niels: 1) Vot met den onfatsoenlukken bloazert. 2) Mwhaa, geet nog wa zo, loat goan. 3) Machtig mooi! Doot nog mar efkes vedan.

Namens Niels,

een fijne dag…