Al een tijdje ben ik op zoek naar een nieuwe computer. Mijn oude stamt uit de tijd dat het lettertype “spijkerschrift” standaard meegeleverd werd. Afgelopen vrijdagmiddag ben ik op pad gegaan om me te oriënteren wat er allemaal te koop is. Niets vermoedend reis ik af naar het grote winkelplein aan de snelweg bij Hengelo. De Hengelose middenstand klaagt steen en been over feestvierende Hengelose ambtenaren die massaal naar Wierden trokken om hun personeelsfeestje te vieren, dus ik dacht dat ze mijn steun daar wel konden gebruiken.

Op de snelweg, zo in de verte, leek het al best druk. Hoe dichter ik bij mijn bestemming kwam, hoe voller de snelweg werd. Bij van der Valk eraf en tot aan de parkeerplaats, doorgaans een stukje van twee minuten, werd mijn geduld op de proef gesteld. Meer dan een kwartier in dit geval. Oh my God…! ”Black Friday”, stond op alle billboards, spandoeken en reclamezuilen waar je maar kon kijken. Nooit meer aan gedacht dat die oplichterij vandaag was. Ik ben in staat om linea recta het stuur om te gooien. Spuit 11 achterin ziet alweer die grote gele M in haar ooghoeken verschijnen. “Gaan we daar naar toe papa, ahhh, asjeblieft, toe..”. Als je niet oppast kleine vlegel, drop ik je bij de kinderopvang van stinkwinkel Ikea, helemaal gratis voor een uurtje zodat papa’s en mama’s zich onbezorgd een vol uur kunnen laten oplichten.

Op de parkeerplaats zie ik een opgedirkte blonde suikerspin uit haar Audi cabrio stappen, in haar kielzog waarschijnlijk haar “geldezel”. Ik hoor haar raaskallen over: “Once you go black, you never go back”. Nou mevrouw suikerspin, die domoor naast je zou je een enkeltje Calais – Engeland met de vrachtwagen moeten aanbieden, kijken of je daar na één nachtje alleen nog zo’n fan bent.
Uiteindelijk aangekomen bij de “Ik ben toch niet gek” winkel. Het leek alsof het allemaal voor niets was. Mensen krioelden door elkaar en als vliegen op stront zwermden ze de winkel af. De winkel had er rekening mee gehouden, er liepen minstens een keer zoveel oplichters in de verkoop dan op een normale vrijdag.

Verkopers, allemaal van die gladde typetjes met strak achterover gekamde haartjes, een net iets te groot klokje om hun pols, een vergroeide duim van het appen en uber vriendelijke Euro tekens in hun doppes. Bah, wat doe ik hier? Fatsoenlijk helpen kunnen ze niet en met die koopjes valt het allemaal ook wel mee. Weg hier, maar zie er maar eens uit te komen als je niets gekocht hebt, een uitdaging op zich. Er naast zit de BCC, ik kijk naar binnen en zie dezelfde gladde parfumkoppen “aanbiedingen” aansmeren. We gaan naar huis, aloh. Viel me trouwens mee dat er niemand stond te protesteren om de benaming “BLACK Friday”, maar dat zal wel komen omdat er iets te halen viel.

Uiteindelijk is de computer er gekomen. Lokaal gekocht, met goed advies en perfecte service. Bij ons is het altijd “Black Friday”, lachte de iets oudere vriendelijke verkoper.

Namens Niels,

een fijne dag…