Heel wat jaren geleden, toen ik nog een jonge en onervaren kracht was bij mijn werkgever, hadden we een statige rector. Een rector die de school stuurde met z’n ogen. Een man die je automatisch aansprak met ‘U’ en bij wie je het niet in je hoofd haalde hem teveel tegen te spreken. In sommige dingen draafde ik, door mijn onervarenheid, een beetje door en daarmee maak je niet altijd vrienden. Op een gegeven ogenblik nodigde de rector mij uit op zijn kantoor. Hij deed dat met een beruchte zin die iedereen kende en waarvan je onmiddellijk wist dat er stront aan de knikker was. “Heb je even?”, klonk het op die dag naar de jonge grootbek Kremers.

“Ga eens even zitten jongen”. Menigeen kreeg niet eens de kans om daar te gaan zitten. Ik dacht dit is slecht, heel slecht. De rector vervolgde zijn relaas. “Zal ik jou eens een vaderlijk advies geven?” Ik keek hem wat onnozel aan en had het gevoel alsof ik weer een jaar of 15 was. “Nou, doe je best eens”, was mijn antwoord. Stoer antwoord maar natuurlijk totaal ongepast en brutaal. Ukkel die ik was.

“Jij moet je onophoudelijke energie eens gaan steken in zaken waar je invloed op hebt en al het andere los laten. Zaken waar je geen invloed op hebt, zul je nooit veranderen en dat is daarmee zonde van je tijd en energie. Daarnaast geeft het alleen maar ergernis en komt het de motivatie niet ten goede. Tegen onwil bij andere mensen is niet te vechten. Vaak heeft het te maken met een bepaald verstandelijk niveau. “Onwil”, het is een ziekte van de moderne tijd en in de apotheek is geen groter vergif te koop. Je zal in je leven nog vaak tegenkomen dat mensen niet willen, innovatie tegenhouden en tegen beter weten in foute beslissingen maken omdat ze bijvoorbeeld een beetje macht hebben. Invloed en respect krijg je door hard te werken, eerlijk te zijn en vooral door goed te luisteren wat mensen je te vertellen hebben. Dat was het en hup hup, aan het werk maar weer”.

Tot op de dag van vandaag is dat de waardevolste les die ik ooit geleerd heb; “Verspil geen energie aan iets waar je geen invloed op hebt”. Dat dat direct ook het moeilijkste is wat er is, bewijst wel als je kijkt wat er bijvoorbeeld aan de hand is in De Molenstraat. Het is allemaal niet zo moeilijk, gewoon een kwestie van willen. Een prachtig voorbeeld van pure onwil.

Dat in aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen allerlei politieke kopstukken uit Den Haag komen kijken naar onze asbestsanering en de talloze “inspreek-avonden” die gehouden worden over weet ik wat allemaal niet….Denk je nu werkelijk dat je invloed hebt op deze mensen? Het soort mensen die mijn oude rector beschreef… Laat het los…

Volgende week ben ik een weekje invloed uitoefenen in de sneeuw, maar daarna natuurlijk weer present.

Namens Niels,

een fijne dag…