Zo aan het einde van het jaar krijg ik altijd last van een winterdip. Niet dat ik dan depressief word of zo, maar gewoon dat gevoel van bleeehhh. Misschien is “winterstagnatie” een beter woord. Nergens zin aan. Het is donker. Ik krijg allerlei rare lichamelijke klachten en ben moe. Waar ik normaal stipt om 06.30 uur naast m’n bed sta, slaap ik nu dwars door de wekker heen. Ik hoor dat kreng niet eens. Ik vergeet ook van alles. Het lijkt alsof ik op jonge leeftijd te veel aan de groene flesjes van Marietje Grolsch heb zitten lurken en dat sommige hersencellen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon.

Op zaterdagmorgen sta ik braaf boterhammen te smeren en doe ze in een lichtblauw Frozen-trommeltje. Appeltje erbij en een bekertje melk. Ik roep nog een keer naar boven dat ze nu toch echt uit bed moet komen, de school begint zo. Met een blik die op onweer staat en met een verwilderde haardos, komt m’n dochter beneden en vraagt of ik “wa good wies bun”? Boven roept mijn vrouw: “Kom maar snel weer naar boven, papa heeft het waarschijnlijk weer té gezellig gehad aan de tap met z’n vriendjes…hij zal z’n verstand er ook wel gelaten hebben”. M’n dochter kijkt met een schuin oog in haar broodtrommel en zegt dat ze nooit kaas op haar brood heeft maar smikkeltjesworst. Met een bepaalde arrogantie, zoals alleen vrouwen dat kunnen, zelfs als ze 6 jaar zijn, draait ze zich om en loopt naar boven om mijn plek in ons bed in te nemen. Daar zit ik dan om 06.45 uur op zaterdagochtend met een broodje kaas en melk in een beker van de Smurfen.

Ik pak de krant en surf een beetje rond op het internet. In de krant lees ik alleen maar oud nieuws en op Facebook zie ik berichten voorbij komen van mensen die al hun “vrienden” fijne feestdagen wensen en een goed 2018. Ze gebruiken dan een plaatje van een zingende poes of zo. Jeuk, jeuk, jeuk. Daar onder een heel regiment van zich aangesproken voelende vrienden die een reactie geven. Dank je schat, jij ook lieffie, té leuk dat plaatje, ik pik hem even van je en ander dom sociaal wenselijk gedram. Als je niet hersendood was, zou je het ter plekke worden.

Ik kijk op Goorsnieuws en zie dat er veel goede voornemens zijn. Een Deltaplan voor onze boeren, subsidie voor het verwijderen van asbest, Goorse bedrijfs investeringszone en de voornemens om een faire trade gemeente te worden.
Van sommige dingen heb ik de indruk dat ze bedacht zijn door mensen die ook hersendood aan de keukentafel hebben gezeten op zaterdagmorgen 06.45 uur.

Goede voornemens. Wat zal ik eens gaan doen in 2018? Laat ik maar eens beginnen met stoppen met roken. Paar kilootjes eraf is ook geen overbodige luxe en we gaan ook wat gezonder koken. Minder vlees en meer plantaardig. Nu ga ik het echt doen…ja echt!

Namens Niels,

Een fijne Kerst en een goed 2018. Ergens midden januari meld ik mij weer. Fris, fruitig en helemaal opgeladen….