De donkere dagen voor Kerst breken weer aan. In het donker naar het werk en in het donker weer naar huis. Onder begeleiding van typische Kerst bloedangel muziek, zoals “All I want for Christmas”, rij ik richting mijn bestemming. De builenpest heb ik aan die verschrikkelijke grafmuziek, het lijkt wel of ze d’r elk jaar eerder mee beginnen. Aan het einde van het jaar valt het mij ook altijd op dat allerlei mensen en organisatie ineens ‘iets goeds’ gaan doen. Misschien zijn ze bang om een bezoekje van Scrooge te krijgen op Kerstavond of wellicht moeten ze nog wat knaken kwijt aan een goed doel omdat dat beter is voor de belastingaangifte? Ik weet het niet, maar ik vind het altijd behoorlijk nep en tegenstrijdig met hetgeen ze de rest van het jaar allemaal uitvreten.
Klein voorbeeldje; de gemeente Hof van Twente wil ineens gaan meewerken om een zogenaamde Fairtrade-gemeente te worden. Uiteraard staat er al een werkgroepje te trappelen om een graai te doen in Sinterklaas z’n subsidiezak. Deze flauwekul moet het gebruik en de verkoop van eerlijke producten stimuleren. Ook moet het er voor zorgen dat bedrijven verantwoord gaan ondernemen. “Verantwoord ondernemen”. Weer zo’n kreet die iedereen in de mond neemt, maar geen hond die precies weet wat het is.
En nu komt het: Onze lieve gemeente gaat het werkgroepje helpen met kennis en communicatie. En laat de gemeente nu eens net zoveel verstand hebben van verantwoord ondernemen dan dat ik verstand heb van garnalen pellen in Zimbabwe. Ervaring en kennis met het tegenovergestelde hebben ze trouwens wel. Dat heeft te maken met afval en waar wij, de melkkoeien van de gemeente, dat naar toe mogen brengen. U brengt afval voor een bespottelijk hoog bedrag naar de dump, zij doen daar vervolgens iets mee en verkopen dat, uiteraard tegen een bespottelijk hoog bedrag, aan u terug als bijvoorbeeld pellets voor in uw houtkachel. Verantwoord ondernemen… Ik noem het maffia.
Als we dan zo nodig met z’n allen iets “verantwoords” willen doen heb ik daar hele andere ideeën bij. Ik zag van de week een documentaire over een meisje die heel haar leven lang al van instelling naar instelling werd gesleept. Waar jeugdhulporganisaties geen pleeggezin voor konden vinden omdat het zo’n speciaal en bijzonder meisje was. Lekker verantwoord ook om tegen een kind te zeggen dat het bijzonder is en dat daarom niemand haar wil hebben. Mijn vaderhart brak en zo groot als ik ben…daar krijg ik oprecht een brok van in mijn keel. Laten we daar dan eens wat aan doen met elkaar. Ik heb een donatie gedaan aan Het Leger des Heils, in de hoop dat het helpt. Druppel en gloeiende plaat? Misschien. Maar ik doe wat.
Plaatselijke organisaties die mensen, die het wat minder hebben, voor nop blij maken met een huisbezoekje van Sinterklaas. Waar je een Sintpresentje voor niets kunt ophalen omdat het allemaal even niet zo lekker loopt. Eens per week gezinnen blij maakt met een zak boodschappen. Mensen in de zomer een fijne en onbezorgde vakantie geeft. Allemaal voor niets! En ze halen me ook nog eens voor een paar euro op als ik weer eens te lui ben om te lopen na een vrijdagavond lam worden in de mooiste kroeg van Goor. Dat noem ik pas verantwoord ondernemen. En daar heb je geen kennis en communicatie voor nodig. Enkel een prachtig en goed hart.
Namens Niels,
een fijne dag…