De Goorse kelen werden afgelopen week vooral gesmeerd door landelijke gebeurtenissen. Natuurlijk de presentatie van het regeerakkoord en onze Burgermoeder die boekjes voorleest aan kleuters. Ben benieuwd welke titel ze die kleintjes aan het voorlezen was. “Rupsje nooit genoeg knabbelt stiekem aan de wietplant?”. Bij jonge kinderen vind je altijd een gewillig oor; ze geloven alles.

Ze geloven alles. Die indruk heb ik ook van de honderdduizenden mensen die tijdens de verkiezingen op GroenLinks hebben gestemd. Misschien is dat ook wel een beetje het handelsmerk van linkse bewegingen. Een beetje teveel naar links en een beetje teveel geloven in één persoon, komen we vanzelf uit bij socialisme en communisme en daarmee staan we met één been in de huiskamers van de heren Roemer en Klaver. Over “overtreffende trap” gesproken… Maar goed, iedereen het zijne.

Toch fronsten mijn wenkbrauwen toen ik op Facebook een epistel las van wereldverbeteraar Klaver, waarin hij zijn kiezers opriep massaal in opstand te komen tegen de voorgenomen plannen in het nieuwe regeerakkoord. “Kom in groten getale naar Leiden om te protesteren”, was zijn schreeuw om aandacht. Ik dacht eigenlijk eerst dat hij daar in Leiden ging uitleggen wat kiezersbedrog was en waarom hij al zijn kiezers in de kou heeft gezet. Dat hij een clownsneus op deed en flyers uit ging delen met de tekst: You were pigged! Dat hij ging aankondigen dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en daarom zou aftreden.

Niets was minder waar… Er kwamen hypocriete BTW krokodillentranen en nog wat ander links gewauwel over het milieu. Wie is er ook al weer weggelopen tijdens de onderhandelingen? Als de wil ontbreekt om compromissen te sluiten en als je niet weet wat water bij de wijn doen is. Als je door had gezet had je misschien nog iéts van je idealen kunnen verwezenlijken. Nu mag je jouw partijprogramma mooi inbinden en laten voorlezen door Burgermeesters aan kleine kleutertjes. Past prima in het thema van de Kinderboekenweek; Griezelen, gruwelijk eng.

Wat ook griezelig is en waar ik gruwelijk slecht van heb geslapen is het in en in trieste verhaal van de vermiste en om het leven gebrachte Anne. Het moet je dochter of vriendin maar zijn. Ik kan me geen voorstelling maken waar je als vader in terecht komt, verschrikkelijk. Hoe bang moet zo’n lieve meid geweest zijn in de laatste minuten van haar jonge leven. Niet voor te stellen.
Toen mijn eerste geschoktheid een beetje voorbij was, kwam boosheid. Boos hoe het toch in godsnaam mogelijk is dat je in Nederland in 2010 veroordeelt wordt tot 11 jaar gevangenisstraf voor gewelddadige verkrachtingen en dat je al in 2017 de gelegenheid hebt om opnieuw toe te slaan, als een soort van roofdier en dat in alle vrijheid. Tegelijkertijd sluit de overheid de ene na de andere gevangenis onder het mom dat er minder criminaliteit is en er meer taakstraffen gegeven worden. Dat is toch niet uit te leggen aan “de gewone” Nederlander, laat staan aan de papa en mama van Anne?

Ik snap er allemaal niets meer van, maar goed…ik ben dan waarschijnlijk ook geen “gewone Nederlander”.

Namens Niels,

een fijne dag…