Vandaag de laatste virtuele inkt voor een column in het jaar 2016. Nog even en we dompelen onder in champagne, gourmetten, oliebollen, kniepertjes met slagroom en ander hartkleppenvet.  Ik vond het een mooi jaar met genoeg onderwerpen om over te schrijven. Wat wil je ook met zo’n gemeente als hoofdleverancier voor inspiratie. Het laatste woord wil ik geven aan mijn vrouw die het nodig vond om een reactie te schrijven op mijn vorige column over ouderschapsverlof. Ik wist wel dat ik er spijt van ging krijgen. Nou ja, hier komt ie dan…onder dwang…

Hallo manlief,

In jouw verhaaltje van vorige week noem je mij jouw “betere helft”. Dat zegt op zich al genoeg over hoe jij jezelf blijkbaar ziet, maar dit ter zijde. Je had na kunnen gaan dat wij, vrouwen en mama’s, dit niet over onze kant kunnen laten gaan. Je had gelijk toen je zei: “Daar is het laatste woord nog niet over gesproken in huize Kremers”. Dat komt goed uit, want ik heet ook Kremers (moet je nagaan dat ik zelfs mijn eigen meisjesnaam voor je heb opgegeven) en daarmee het volste recht van spreken heb. Of staat dat dan misschien juist weer niet in de kleine lettertjes van het contract waar je het steeds over hebt dat we kregen toen we elkaar het ja-woord gaven? Ik kreeg namelijk de indruk dat dat contract wel héél erg eenzijdig was afgestemd. Zo heb ik er bijvoorbeeld nog nooit van gehoord dat in een huwelijksovereenkomst zaken zijn opgenomen over wie in het weekend bier moet halen.

Ik heb met je te doen, dat je maar één miezerige dag ouderschapsverlof hebt voor gedurende één jaar. Ik daarentegen werk zeven dagen per week. Vier dagen per week werk ik buiten de deur en de andere drie werk ik voor jullie. Voor onze lieve dochter en voor mijn man die zegt dat een kind baren eigenlijk mannenwerk zou zijn als het echt zo zwaar en moeilijk zou zijn.  Eigenlijk werk ik nog wel iets meer dan zeven dagen per week, want ’s morgens ga ik er voor dag en dauw uit, terwijl jullie nog lekker op één oor liggen, om bijvoorbeeld de vaatwasser alvast uit te pakken…die jij met veel mokken en tegenzin de avond ervoor helemaal verkeerd hebt ingepakt en aan hebt gezet zonder afwasblokje. Ik vergeef het je hoor schatje. Ik was het wel even een keer extra af om 06.00 uur ’s morgens.

Omdat jij er geen problemen mee hebt om de gekleurde was bij de witte in te doen, doe ik de was ook snel in de vroege ochtend, voordat jij de kans krijgt om het te verpesten. Ik word ook helemaal niet boos als ik zie dat jij alle, de wel door jouw gewassen was, in de droger hebt gegooid en dat mijn nieuwe shirtje ineens maatje XXS is. Is dat een hint? Helaas, dat veranderde iets nadat ik ons kind baarde. Ik ben trouwens wel weer aardig in de plooi getrokken, jij ook?

Vervolgens begin ik met brood smeren voor de hele bubs, zodat jij direct weg kunt als je beneden bent. Maar eerst moet ik meestal van jou op zoek naar jouw sleutels, portemonnee, telefoon en andere troep die jij nooit opruimt. Vaak klaag je over het feit dat je altijd kaas op je brood hebt tijdens de lunch. Vandaar dat je vandaag iets speciaals op de stoete hebt. Kijk maar eens even. Leuk hè, zo’n handgeschreven papiertje tussen je bammetjes met de tekst: “Hier had normaal kaas gezeten”.

Weet je wat we doen Niels uut Goor! We draaien vanaf 1 januari de rollen maar eens om. Jij hebt een dag ouderschapsverlof en dus alle tijd van de wereld. Ik kan dan lekker met mijn vriendinnen van de yoga, die jij gorgelcontainers noemt, naar de sauna. Heerlijk genieten! Succes en zorg maar eens dat jij óók mìjn betere helft wordt! Luf joe -XXX- van je meissie…

Waarvan akte, je bent een topper en absoluut onmisbaar!

Namens Niels uut Goor een fijne dag en een onmeunig goed 2017!  We zien elkaar weer op 10 januari op GoorsNieuws.nl.