Binnenkort mag ik weer. Mijn grootste hobby. De jaarlijkse herhalingsles van de EHBO. Het is een grote eer om dat diploma te hebben en het staat ook redelijk goed op je cv. Ik heb geen Hbo-niveau, maar zelfs E-Hbo niveau, das nog veel beter. Wat zeg je daarvan! De lessen worden doorgaans gegeven door gewezen ambulancebroeders of door brandweermannen die uitgeblust zijn.

Ze vertellen en vertellen en vertellen, alsof er een leven vanaf hangt… Ze proberen ons ook altijd te bewegen om van alles bij ons te hebben als we buiten de deur komen. Zo hebben de instructeurs zelf een heel arsenaal bij zich, want stel je eens voor dat je EHBO moet gaan verlenen op straat. De standaard uitrusting is in ieder geval een verbandtrommeltje, dekentje, kiss of live, latex handschoentjes en een paar tabletten dextro. Voor de leken en de niet EHBO-jargonners onder ons, een kiss of live is zo’n maskertje die je kunt gebruiken voor mond op mond beademing.
Verder verkennen ze vooraf de buurt waar ze naar toe gaan op de beschikbaarheid van defibrillators en hebben ze de health-app als favoriet op het beginscherm van hun telefoon. Nou, d’r helemaal klaar voor, laat dat hartaanvalletje maar komen.

Door de jaren heen heb ik talloze cursusleiders gehad en bij de meesten krijg ik de indruk dat ze zelf ook een beetje EHBO nodig hebben. Het zijn ietwat typische mensen vind ik. Maar goed, het gaat om het krabbeltje aan het einde van de dag zodat je weer een jaar verlost bent van die EHBO-narigheid. Ook een jaarlijks terugkomend feest tijdens de herhaling is het reanimeren. Even lekker losgaan op “Annie”. Zo heet de reANNIEmatie-pop (EHBO-grapje, hahaha…pfff) waar je op moet oefenen.

Half Overijssel heeft al op Annie lopen blazen met hun koortsblarige schilferlippen en de meeste Annie’s zien er dus ook behoorlijk afgereppeld uit. Trouwens wel grappig in hoeveel verschillende posities Annie kan liggen en de bijbehorende skunnige foto’s die dan gemaakt worden. Gevolg: hele collages foto’s op Facebook met de tekst: “ff bloazen op Annie” of “Annie, hou jij m’n … ff vast, want die dooie naast je kan niet …”.

Daarna moeten we altijd proberen om Annie weer tot leven te wekken met de defibrillator. De bedoeling is dat je twee elektrodes op de borst plakt en het apparaat dient dan een elektrische schok toe. Annie is nog nooit wakker geworden, hoeveel volt we d’r ook doorheen jagen.

Waar de cursusleider ook altijd even aandacht aan geeft is het verschijnsel “reanimeer mij niet”. Sommige mensen willen niet hebben dat ze gereanimeerd worden en dragen dan een ketting met een tag eraan waar dat op staat. Ik heb die tekst in lettertype Arial, grootte 78, op m’n borst laten tatoeëren. Met de toevoeging: “Behalve als u vrouw bent en tussen de 25 en 40 jaar bent…dan nodig ik u van harte uit om het eens te proberen”.

Maar goed, alle flauwekul bij elkaar. Ik ben zelf eens in de positie geweest om echt te moeten reanimeren en ik kan u verzekeren dat dat een gebeurtenis is geweest in mijn leven die ik graag zou willen wissen. Helaas krijg ik die beelden maar niet meer van mijn harde schijf. EHBO’ers zijn sociale mensen en het kunnen reanimeren is een burgerplicht. Het moet je maar overkomen, ben je toch blij dat er zo’n malloot in de buurt is met z’n verbandtrommeltje en ‘Kiss of live’…

Namens Niels uut Goor,

Nog een fijne dag.