Daar zijn we weer na twee heerlijke weken vakantie. Tja, dat is toch echt wel een bonus als je voor een onderwijsinstelling werkt. Er wordt over het algemeen heel wat af geklaagd in het onderwijs over werkdruk, passend onderwijs en bezuinigingen. Maar eerlijk is eerlijk, over die vakanties hoor je mij in ieder geval niet klagen. De eerste vakantieweek was qua weer een drama maar de tweede week was het perfect. We hebben een aantal mooie en “bijzondere dagen” achter de rug. Herdenkingsdag, Bevrijdingsdag, Hemelvaart en Moederdag. Op Herdenkingsdag moest ik denken aan mijn oude overbuurman. De beste man is helaas een tijdje geleden overleden. Tijdens de oorlog zat hij in het verzet.
Bij iedere gelegenheid dat we elkaar spraken, had hij het over die verschrikkelijke tijd en vertelde hij verhalen over zijn acties in het verzet. Hoe hij Joden hielp onderduiken en hoe ze de Duitsers probeerden te saboteren. Steevast noemde hij de Duitsers “de Moffen” en trok er vervolgens een vies gezicht bij. Duitse euromunten viste hij standaard uit zijn portemonnee: “Die krengen wil ik neet in miene knippe hebben” zei hij dan. Het zat diep, heel diep. Hij kon zich ook erg boos maken als mensen niet gingen stemmen of de driekleur niet uithingen bij officiële gelegenheden. “Dat is een recht wat voor jouw verworven is jongeman ! Er is betaald met bloed, denk daar aan”.
Nu, tig jaar na dato, blijven er steeds minder mensen over waarvan je het verhaal uit de eerste hand kunt horen. Als mijn dochter oud genoeg is om het te bevatten, zullen er helemaal geen “eerste-handers” meer zijn. Daarom is het belangrijk om te herdenken. De mensen te herdenken en te eren voor hun ultieme offer. Hun leven voor mijn vrijheid. Mijn vrijheid om te mogen zeggen en schrijven wat ik wil. Ik ben ze daar eeuwig dankbaar voor en doe mijn best om dat recht op vrijheid elke dag opnieuw te verdienen, te koesteren en te verdedigen. Die overeenkomst hebben mijn wijlen verzetsbuurman en ik. Dat zit bij mij ook diep, heel diep.
Het maakt mij kwaad als ik op Facebook pagina’s zie waarop mensen oproepen om niet te herdenken. Dat het hypocriet is en achterhaald zou zijn. Ik weet niet wat er precies hypocriet is aan miljoenen slachtoffers? Je moet je schamen als je zoiets zegt waarmee je de nagedachtenis aan zoveel vermoorde mensen bedoezeld. Maar ja, ze hebben het recht om het te zeggen. Hun recht, verworven door het bloed van de vele slachtoffers die ze minachten door hun uitspraak. Hersenloze leeghoofden vind ik het.
De dag erna vierden we onze vrijheid op Bevrijdingsdag en als extra’tje was het ook nog eens Hemelvaart. Hemelvaart was in mijn jeugd een mooie dag. Voor dag en dauw d’r uit om te gaan dauwtrappen. Op de fiets naar de verschillende festiviteiten. Kratje pils achterop en de radio mee met zelf opgenomen muziek. Uiteindelijk kwamen we altijd terecht in Sint-Isidorushoeve voor het eerste echte tentfeest van het seizoen.
Afgelopen zondag eerden we ook ander belangrijke personen in ons bestaan. Onze moeders. Mijn moeder op afstand met een berichtje op de familie-app en een kopje koffie in de zon bij mijn schone moeder. Maar de grootste eer en bewondering van die dag ging naar de allerliefste en mooiste moeder van hele wereld. De moeder van mijn dochter.
Namens Niels uut Goor: Een fijne dag…