Hoe raak je doordrongen van de waarde van de vrijheid zoals we die nu hebben en kennen. Jan Hulsegge postte er een Een aangrijpend stuk over op Facebook. Het gaat over de emoties van een Poolse veteraan tijdens de dodenherdenking afgelopen woensdag in Goor. Hulsegge stond er bij en keek ernaar en schreef het nadien op. Te mooi om niet te delen…

Ik had het voorrecht op ’t Schild in Goor vlak achter de steen met plaquette te staan toen de grote groep, uit de kerk komend, zich opmaakte voor de stille tocht naar het herdenkingsmonument. Maar eerst moest een Poolse veteraan nog bloemen leggen voor de plaquette. Voor mij was dat het meest aangrijpende deel van de avond. Deze oude man – hij moet over de negentig zijn geweest – was duidelijk geëmotioneerd.

Een mevrouw – mogelijk zijn dochter of kleindochter – ondersteunde hem. Je zag op zijn gezicht dat hij zijn vrienden, die deel hadden uitgemaakt van zijn tankbemanning, vlak bij hem waren. Toen na enige aarzeling de bloemen werden aangereikt, wilde hij die op de steen leggen. Maar de mevrouw wilde ze hem afpakken om ze voor de steen te leggen. De blik, waarmee hij haar terugwees, had haar in een zoutpilaar kunnen veranderen.

Moeizaam bukte hij zich en legde de bloemen op de juiste plaats. Overeind komen was alleen mogelijk met hulp van de mevrouw. Samen met zijn begeleidster en twee jonge vrouwen zette hij met overgave het Poolse volkslied in. Ik heb er natuurlijk geen woord van verstaan, maar hij zette bijna alleen ook het tweede couplet in. De drie vrouwen vielen spontaan in en met een van emotie vertrokken gezicht zong deze oude oorlogsheld de longen uit zijn lijf.

Nooit ben ik meer doordrongen geweest van de waarde van onze vrijheid. In de oorlog was ik nog een kind en heb dus toen nooit de verschrikkingen echt begrepen. Maar toen deze man zijn vrienden eerde met het volkslied, besefte ik ineens dat hij en later wij bij het monument onze nationale liederen nooit hadden kunnen zingen als – onder welke vorm ook – we nog onder een dictatuur zouden leven.

Ik denk wel eens dat we onze vrijheid als te vanzelfsprekend aanvaarden. Laten we alert blijven. De dictatuur en het terrorisme staan op de deur te kloppen. Het is verstandig om niet open te doen.

Jan Hulsegge