Afgelopen vrijdag verloor Goor een markante horecaman. Ben Kuenenger overleed na een slopende ziekte op 67-jarige leeftijd. Reden voor Bert Schabbink, oud-columnist van deze site, om nog één keer in de pen te klimmen voor een In Memoriam over een no nonsens-vriend die als een rode draad door zijn leven liep….

Levensgenieter, tot in elke vezel van zijn lichaam. Ben Kuenenger, veel beter bekend als ‘Ben van de Smidse’, verstond de kunst van het leven als geen ander.

Totaal onafhankelijk bewoog hij zich door het leven. In doen, laten en vooral zijn. Niets en niemand kon hem de wet voorschrijven. Dat wil niet zeggen dat hij zich nergens wat van aantrok. Integendeel. Ben toonde juist oprechte interesse in alles om hem heen en was altijd bereid om een helpende hand te bieden.

Het leven was zijn opleiding tot avonturier. Dat begon al in Groenlo, de plaats waar hij opgroeide. Hij kon smakelijk vertellen over zijn brommertripjes naar optredens van The Cats. “Die muziek vond ik niets. Maar de zaal zat vol met vrouwen en er waren maar zes Cats”.

‘De Olde Smidse’ was vanaf 1977 zijn basis. Kroeg annex eetschuur. Een warm bad voor heel Goor en verre omstreken. Zijn karakteristieke pose: staand in de hoek van de bar, de koptelefoon aan één oor en nippend aan een Berenburger.

Samen met zijn toenmalige echtgenote Yvonne ontwikkelde hij een formule die anno 2016 nog steeds staat als een huis. Waar niets verandert en de tijd toch meegaat. Ook dankzij uitstekend personeel. Ben was gek met zijn barmeiden, keukenhulpen en koks. En andersom. Of zoals hij het verwoordde: “Daarmee koop ik mijn vrijheid.”

Die vrijheid was hem alles. In zijn hoofd is hij nooit ouder geworden dan 23. Een onstuitbare drang om de wereld te ontdekken en ervaren dreef hem. Zien en meemaken was zijn levensmotto. Genieten van zijn grote passies: muziek en auto’s.

In zijn bus had hij een heel pakket aan kaarten en documenten. Het was voor Ben een sport om zo dicht mogelijk bij de plaats van bestemming te komen. Met pers- en dokterskaarten omzeilde hij mannen in hesjes. Want hij was wars van autoriteiten. Zo slaagde hij er ooit in om zijn voertuig naast de tourbus van zijn geliefde Status Quo te parkeren en was hij als één van de eersten op de plaats waar een vliegtuig zich in een Bijlmerflat boorde

Ook zakelijk stortte hij zich in de meest wilde avonturen. Of het nu een camping was op Texel, een kroeg in Oostenrijk, de Starclub of discotheek De Zon; altijd was er aanstekelijk enthousiasme. Financieel liep het niet altijd even goed af. Maar Ben bleef altijd Ben. “Jammer dan. Ga ik wel weer biefstukken bakken”, relativeerde hij.

Afgelopen vrijdag belde hij vanuit het ziekenhuis met zijn beide zoons. Gesloopt door leukemie. “Ie mut komm’n. Ik stop d’r met”. In het bijzijn van de mensen die hij het meest liefhad, sliep Ben vredig in. Na 67 jaren vol avonturen.

Wat een leven, wat een man.

Bert Schabbink