Na mijn column van vorige week, over de windmolen, kwam er een discussie op gang van voor- en tegenstanders. De voorstanders waren nogal kritisch over mijn voorstelling van zaken en waren vooral te vinden in het kamp van windhappers die geld gaan verdienen aan dit projectje. Tussen de reacties ook een berichtje van één van de initiatiefnemers die ik niet zo goed kan plaatsen. Voor de duidelijkheid; ik ben helemaal niet per sé tegen windmolens, net zo min dat ik zou hebben gezegd dat de Goorse bevolking dat moet gaan betalen.

Begrijpend lezen is blijkbaar moeilijk voor sommigen en geeft ondoordacht domme reacties (geeft misschien ook een beeld met wie en wat je in zee gaat als je gaat participeren met aandelen in die molen). Daarentegen was er ook een zeer nette en uitgebreide reactie van de andere helft van de initiatiefnemers. Weet er gelukkig toch nog iemand in die club hoe je aan je PR moet werken. Dus: niet per sé tegen windmolens maar wel tegen zaken die aantoonbaar niet opbrengen wat belooft wordt en daar dan een heel businessmodel omheen bouwen wat zo aannemelijk overkomt, dat iedereen het gaat geloven. Over “de Goorse bevolking op het verkeerde been zetten” gesproken.

Weet je wat het is, alles is business. Wind is business en afval scheiden bijvoorbeeld is ook gewoon pure business. Er zijn mensen die simpelweg heel erg rijk worden van deze handel. Neem nu het scheiden van plastic bij u en mij thuis. De gemeente gaat er prat op dat er in de maanden januari en februari 6 kilo meer plastic is opgehaald per huishouden dan in dezelfde periode vorig jaar.
Het recyclen van plastic is helemaal niet goed voor het milieu maar is vooral goed voor de recycle-business. Het recyclen van plastic kost veel geld maar vooral veel energie. Het eindproduct is een tweederangs plastic en praktisch waardeloos. Als je plastic weer gewoon gaat mee verbranden met het huisvuil levert dat veel energie op in plaats van dat het geld en energie kost om het te recyclen.

Van deze uitgespaarde energie kun je weer nieuw plastic maken en heb je onderaan de streep nog steeds energiewinst. Er zit een miljoenen business achter die u en mij doen geloven dat het allemaal voor een beter milieu is. Beter voor hun portemonnee zullen ze bedoelen. Maar goed, plof maar vol met van die molens in die subsidiehoek richting Enter. Recycle maar raak voor een knaak, maar ik hoop dat particuliere investeerders en subsidieverstrekkers een verstandige keuze maken en inzien dat klimaatneutraal maken van alle afzonderlijke huishoudens de toekomst is.

Even iets anders. De uitverkoop bij V&D. Meine liebe wat een aasgieren die daar rijen dik voor de deur stonden te wachten voordat ze de failliete toko in mochten om hun slaatje te slaan. We hebben het nog nooit zo druk gehad, zei een kassière. De verkoopleider zei dat mensen er snel bij moesten zijn, want anders waren de lekkere hapjes al weg. Lekkere hapjes? Als ik had geweten dat La Place ook failliete bende uitverkoop had, had ik met m’n slaapzak en thermoskannetje voor de deur gelegen. Nobody touch my La Place broodje gezond met halve liter mayo!
Beschamend vond ik het. Nederland op z’n aller smalst. Waar waren al deze aasgieren toen het slecht ging met dit 125 jarige, oer Hollandse bedrijf? Helaas.

Tot slot wil ik een oproep doen. Zo af en toe wil ik een special gaan schrijven over een Gorenaar, een Goors gezin, Goorse ondernemer, vereniging, bijzonder persoon of wat dan ook. Als het maar Goors is of met Goor te maken heeft. Het zal dan een kort docusoap verhaaltje worden à la Man Bijt Hond. Wees niet bang, je mag het lezen voor plaatsing J.
Aanmelden kan via ln.swueinsroognull@eitcader en wie weet kom ik bij je langs met pen en papier.

Namens Niels een fijne dag…