“Ik word een soort verkeersagent in het centrum. Iedereen de richting wijzen…” Het zijn de woorden van Eddie ten Duis. Grondlegger van Verenigings- en Evenementencentrum De Reggehof. Hij sprak ze uit toen het gemeenschapsgebouw op het Schoolfeestplein nog in aanbouw was, vlak voor zijn dood. Eddie ten Duis stierf op 23 april van het jaar 1994 op 48-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersenbloeding. De verkeersagent zou hij nooit worden. Wel was zijn indrukwekkende uitvaart de eerste activiteit in De Reggehof. Met zijn vrouw, Riet ten Duis kijken we terug op een bewogen periode en gaat het over de Goorse sleutelfiguur in het spel dat uiteindelijk leidde tot de komst van De Reggehof waar vanavond het 20-jarig jubileum wordt gevierd.

 

“Eddie had het idee voor een gemeenschapscentrum al heel lang. Mensen samen brengen, het was een roeping” zegt Riet ten Duis aan de keukentafel in haar woning in de Luykenstraat. “Het begon allemaal met Goor in de Bocht. Dat ontstond op ‘t Schild waar op het plein activiteiten werden georganiseerd. Ook de mensen van ‘t Nivon wil ik noemen als voorvechters van het eerste uur.” Later verhuisde Goor in de Bocht naar de Malberg en daar zou aanvankelijk, begin jaren tachtig, ook het evenementencomplex komen. Het voorstel haalde het uiteindelijk toch niet in de gemeenteraad. “Weet je dat de gemeente Goor toen een investering van zes ton niet aandurfde ? De rest zou worden bijgedragen door het toenmalige ministerie van cultuur. Later werd het dus wel gebouwd en kostte het project zes miljoen.”

Eddie ten Duis was leraar op de gemeentelijke Mavo en besloot om in 1986 van een andere passie zijn beroep te maken. Hij begon een filmbedrijf. Op de achtergrond bleef hij strijden voor de komst van ‘zijn’ gemeenschapscentrum. “De discussie ging door en na een aantal jaren ging de kogel toch door de kerk. Mede ook door de toenmalige wethouder Ineke van der Wel. “Zij wilde het opgeven maar toen Eddie met haar een lange wandeling maakte tijdens een uitje in Ommen overtuigde hij haar om er toch mee door te gaan.” Het Verenigings- en Evenementencentrum kwam er uiteindelijk. Er werd direct een directeur gezocht die ook mede de bouw zou gaan begeleiden “Eddie zat hier op een avond thuis en zei ineens: Ik ga dat zelf doen. Ik wil met mensen werken en dit is een uitgelezen kans. Ik schrok me wezenloos maar hij was bloedserieus. En wat hij in zijn hoofd had gebeurde ook.” In februari van 1994 trad Eddie ten Duis in dienst en ging vol enthousiasme aan de slag. Voor vier dagen in de week. De vijfde dag was voor het filmbedrijf waar Riet inmiddels ook een spil was geworden.

Iets meer dan twee maanden later, op 13 april, sloeg het noodlot toe. Riet ten Duis heeft het zichtbaar moeilijk als ze erover vertelt. “We hadden net wat gegeten en ineens viel hij achterover en raakte buiten kennis. Hij kwam aanvankelijk weer bij maar even later ging het toch weer mis. Direct de ambulance gebeld en met spoed naar het ziekenhuis. Een aneurysma in het hoofd was de diagnose.” Het gezin ten Duis leefde tien dagen tussen hoop en vrees voordat Eddie ten Duis zijn laatste adem uitblies en op 23 april overleed. “We wilden de uitvaart hoe dan ook in de Reggehof houden ondanks het feit dat het gebouw nog lang niet klaar was. Ik moet zeggen dat we daarin door iedereen fantastisch zijn gesteund. We kregen het allemaal voor elkaar”. De uitvaartdienst in De Reggehof bleek het eerste ‘evenement’ in het nieuwe Goorse theater. Goor eerde de leidersfiguur op grootse wijze en met name de toespraak van dochter Hilke raakte eenieder in de ziel. “Daar denk ik nog vaak aan terug. Ze vertelde dat ze met haar vader door de bouwput liep en zei ‘Meisje, hier gaan we samen ook nog iets moois doen’ Ze stonden inderdaad samen op het podium”.

Het leven ging, zoals altijd, hoe moeilijk ook, door en De Reggehof werd afgebouwd en opgeleverd. De geest van Eddie ten Duis waart er twintig jaar na dato nog steeds rond. “Natuurlijk heb ik alle ontwikkelingen op de voet gevolgd. Het ging niet altijd even goed met de leidinggevenden, is dan de conclusie. Jan Eijssink deed het natuurlijk fantastisch. Hij wist ook mensen te binden. Precies zoals Eddie het voor ogen had. Ik denk dat hij ook wel kritiek zou hebben als hij dat kon uiten. Het is in de loop der jaren steeds meer theater geworden en minder gemeenschapshuis. Dat was niet zijn bedoeling. De grote zaal moest vooral in dienst staan van de gebruikers. De professionele voorstellingen kwamen daarna, wat hem betreft.” De gedwongen bezuinigingen hebben zijn weerslag ook gehad op De Reggehof en dat steekt Riet ten Duis. “Er is onevenredig hard gesneden en vanuit de eerdere leiding van De Reggehof ook niet goed geanticipeerd. Gevolg is dat ons VEC van een regionale voorziening is verworden tot een soort kulturhus. Het is ook een teken aan de wand dat gebruikers weggaan omdat de kosten te hoog oplopen.” Toch ziet ze het in de toekomst wel goed komen. “De functie wordt uiteindelijk wel weer onderkent en ik hoop ook op een grote persoonlijkheid die zich aandient en als een soort boegbeeld alles weer naar een hoger plan tilt.” Het oorspronkelijke boegbeeld zou het met een glimlach aanhoren. Eddie ten Duis is niet meer en toch ook altijd. “Soms ben ik bij een voorstelling en dan wordt ik gegrepen, zo mooi. Dat had ik een keer bij een optreden van Top.NL. Dan schiet ik helemaal vol en dan denk ik: Eddie, dit had je moeten zien…”