Een ingezonden brief van Bart Jan Oplaat aan deze site over de ophef die is ontstaan over de eventuele gevaren van lelieteelt in de gemeente Hof van Twente. Daarover was afgelopen maandagavond een bijeenkomst, georganiseerd door de lokale partijen In Beweging en D66. Oplaat, pluimveehouder uit Markelo en voorman van de Nederlandse Vereniging voor Pluimveehouders (NVP) was er ook. Hij is eveneens betrokken bij de landbouw en hekelt de, naar zijn zeggen, eenzijdige belichting en angstbeelden die niet zijn onderbouwd. Lees zijn ingezonden stuk hieronder…

Afgelopen maandag was door een aantal politieke partijen uit de Hof van Twente een dialoogavond georganiseerd over gewasbeschermingsmiddelen. In de pers staan namelijk nogal eens artikelen die tot zorgen leiden bij de burger. Voor de avond waren een aantal sprekers uitgenodigd die hun licht zouden laten schijnen over het onderwerp. Na het lezen van de namen van de sprekers leek het me verstandig de avond te bezoeken, wordt het een bangmakerijshow of komt er een serieuze discussie?

Helaas, vaagheden en niet onderbouwde angstbeelden werden over de 170 man publiek uitgestort. Een professor met als specialisatie voorzorgsprincipe, roept op om tot een tenminste tienvoudige aanscherping van gebruiksnormen voor gewasbescherming te komen. Hij kan niet onderbouwen of dat nodig is en ook niet voor welk middel of voor welke ziekte.

Parkinson wordt zoals in vele andere artikelen genoemd als mogelijk gevolg. Deze wordt in de wetenschap wel eens gelinkt aan gewasbescherming, naast nog vele andere mogelijkheden. Zowel het RIVM als de Gezondheidsraad zien geen verband tussen gewasbeschermingsmiddelen en deze vreselijke ziekte. Op de avond wordt echter wel vier keer herhaald dat je geen lelieteelt dicht bij huis moet hebben, want je wilt toch niet dat je kind later Parkinson krijgt…

Hoe gaat de toelating van een gewasbeschermingsmiddel in zijn werk? Een farmaceut die een product maakt moet dit door onafhankelijke wetenschappers uitvoerig laten testen en jarenlang laten onderzoeken. Op basis hiervan stellen wetenschappers van de EU een veiligheidsnorm vast, het niveau waarop er geen schade is bij blootstelling. Dan komt het voorzorgsprincipe er overheen, van de veilige limiet mag je slechts 1 % gebruiken. Dus als 1 kg per hectare (als voorbeeld) veilig zou zijn, mag je slechts 10 gram daadwerkelijk per hectare gebruiken. De voorgestelde aanscherping zou dan 1 gram zijn. Dat de professor, in dit vakgebied, niet vermeldt dat het voorzorgsprincipe al in een eventuele toelating is verwerkt, is tekenend voor zijn vooringenomenheid.

De tien keer scherpere norm waar hij voor pleit, zal ongetwijfeld het risico nog verder verkleinen. Het houdt ook in dat hij de beoordeling door zijn collega-wetenschappers in twijfel trekt. En ook nu komt hij weer niet met een onderbouwing. Mocht hij die hebben kan hij natuurlijk naar de EU gaan om dit voor elkaar te krijgen.

Een baanbrekend onderzoek over de herkomst van de vele chemicaliën in ons water die andere bronnen aanwijzen dan de landbouw, wordt door een andere spreker snel weggezet als niet goed uitgevoerd.
Dit terwijl het wel peer-reviewed is (onderschreven door andere wetenschappers) en gedaan is door een gerenommeerde Duitse universiteit. Dit laatste werd dan weer geen gelegenheid voor geboden te zeggen. Over een dialoog gesproken…

De professor kende het onderzoek zogenaamd niet eens, terwijl het op zijn vakgebied nogal wat stof deed opwaaien. Door de eenzijdige opzet was de avond niet bepaald een dialoogavond te noemen en bleven boeren op voorhand al weg vanwege vooringenomen standpunten van de sprekers. Geen onderbouwing, geen discussie en alleen gewenste meningen om de mensen naar huis te kunnen sturen met die ene zin die blijft hangen: je wilt niet dat je kind Parkinson krijgt… Regelrechte psychologische vergiftiging.

Bart Jan Oplaat, Markelo.