Niels Kremers stopt als columnist van deze site. De Gorenaar maakte jarenlang een wekelijkse column onder de titel ‘Namens Niels’ waarin hij diverse Goorse zaken tegen het licht hield en er een kritische blik over wierp. Kremers stopt vanwege de toenemende drukte bij zijn bedrijf waarmee hij onlangs is gestart. Namens de redactie van Goorsnieuws.nl: Bedankt voor alle mooie schrijfsels Niels en zoals je zelf afsluit: Good goan en tot ziens! In de kerstvakantie komt Kremers nog met een terugblik op het jaar. De laatste column Namens Niels is hieronder te lezen…
Good goan en tot ziens…
Mijn beste Gorenaren, aan alles komt een eind. Ook aan het schrijven van mijn wekelijkse hersenspinsel op onze Goorse nieuwssite. Een jaar of acht heb ik de eer gehad het digitale podium te mogen betreden en mijn kijk op zaken de wereld, nou ja, Goor in te mogen slingeren.
In de voorbije jaren heb ik honderden columns geschreven over dingen die mij bezig hielden, opvielen, waar ik om moest lachen of waar ik mij juist boos over kon maken. In de beginjaren was ik niet zo bedreven in het vijlen van mijn scherpe kantjes. Scherp op de tong ligt nu eenmaal in mijn aard en als ik echt iets vind, wind ik er geen doekjes om.
Een oude schooldirecteur zei ooit eens tegen een jonge Niels die net uit de schoolbanken voor het eerst kwam werken: ‘Zal ik jou eens een wijze raad geven kamer-olifantje? Besteed je tijd en energie nu maar eens aan dingen waar je invloed op hebt. Waar je geen invloed hebt is jouw energie nutteloos en tijd een verspilling’. Ik denk dat je ouder moet worden om die raad op te kunnen volgen en de waarde in te zien van dat onderonsje destijds. Want wat is het achteraf een goede raad gebleken!
Hoe meer uitgesproken je bent, hoe scherper de zinnen zijn die je opschrijft, hoe meer tegenwind en kritiek je kunt verwachten. Kritiek…en of ik dat heb mogen ontvangen. Heerlijk vond ik het, want kritiek spoorde mij aan om de volgende keer er nog meer met gestrekt been in te gaan. Uitgesproken zijn en datgene opschrijven wat veel mensen denken maar niet durven zeggen, maakte dat ik door de jaren een groot bereik heb gekregen bij mijn plaatsgenoten en zelfs daarbuiten. Maar er was ook een keerzijde…
Mensen die het totaal niet met mij eens waren en dat niet onder stoelen of banken schoven. Ook ik heb helaas te maken gehad met hele vervelende berichtjes via allerlei kanalen waarbij ik in het donker het gevoel had af en toe even achter mij te moeten kijken. Hoe vaak mijn omgeving niet heeft gezegd dat ik er mee moest stoppen en dat het het niet waard was. Maar of het het waard is geweest! Bedreiging mag nooit de reden zijn om te stoppen met het vrije woord. Je mag het hartstochtelijk met elkaar oneens zijn, kritiek hebben en een schrijver van repliek voorzien, maar bedreiging gaat een paar bruggen te ver.
Voor nu stopt de wekelijkse ‘Namens Niels’, in de Kerstvakantie zal ik nog één keer van mij laten horen met een terugblik. Omdat ik mezelf ken en me toch niet stil kan houden ga ik eens een tijdje nadenken in welke vorm ik Goor van mijn hersenspinsels kan blijven voorzien. Wellicht iets van “Niels in z’n maandelijkse periode”…
Voor nu…mijn dank aan u, de lezers van mijn columns. Ook grote dank aan de redactie van GoorsNieuws die mij altijd hebben laten schrijven wat ik wou en nooit censuur hebben toegepast.
Het was mij een buitengewoon genoegen en namens Niels een fijne dag. Good goan en tot ziens!