Het is onmogelijk, zei Trots… Het is riskant, zei Ervaring…Het is zinloos, zei het Verstand…Geef het een kans, fluisterde het Hart…
Op mijn werkplek prijkt deze tekst boven mijn hoofd op een groot ouderwets schoolbord. Eronder liggen krijtjes van ruim 40 jaar oud, nog in de originele verpakking. De krijtjes liggen klaar voor iedereen om mijn tekst aan te vullen met wat jouw hart jou influistert. Iedere dag als ik binnenkom, staren deze paar zinnen mij aan en helpen mij herinneren dat óók ik die keus steeds te maken heb. Wat is de juiste balans tussen trots, ervaring, verstand en mijn hart…
Het grootste deel van onze beslissende kant van het leven wordt ingegeven door ‘angst’. We maken voortdurend keuzes op basis van rationele gedachten. Zeg nu zelf…hoe vaak zet je de woorden ‘ik moet’ wel niet ergens voor? Ik moet werken om de hypotheek te betalen. Ik moet geld verdienen omdat ik monden te voeden heb. Ik moet omdat een ander dat van mij verwacht. Ik moet, ik moet.
Wat zou er gebeuren als je het ‘Hart’ eens wat vaker aan het woord zou laten? De woorden ‘ik moet’ worden ineens vervangen door ‘ik wil’. En op het moment als je de keus hebt gemaakt om dié knop om te zetten gaat de wereld ineens heel erg snel spinnen en word je duizelig van de kansen die ineens zichtbaar worden. Kansen die er altijd al waren maar die je nooit gezien hebt…door angst.
Ben je je leven wel écht aan het leven of ben je passant in je eigen film? Is dat werk wat je al jaren moet, wel écht het werk wat je eigenlijk al jaren zou willen? We lopen op deze aardkloot helemaal niet zo heel lang rond. Ik las laatst gemiddeld zo’n 78 jaar. Kun je in de minuut voorafgaand aan het moment dat je je ogen voorgoed sluit met volle overtuiging zeggen dat je je leven écht hebt geleefd?
Het mensenleven zit vol gebeurtenissen die alles ineens anders kunnen maken, je hele bestaan op de kop kunnen zetten maar dingen ook een enorme ‘boost’ kunnen geven. Leef je het? Zie je het? Durf je het? Wil je het? Richtingaanwijzers komen niet voor niets op je pad. Als het komt zoals het komt heeft dat een reden en heeft het zo moeten zijn. Het ‘lot’ zag waarschijnlijk dat jij teveel van je route afweek en zet je voor keuzes. Keuzes die je als vrije geest kunt maken.
Ik lees opnieuw de zinnen die boven mijn hoofd geschreven staan op het mooie ouderwetse schoolbord. Ik schrijf met het laatste stompje van het krijtje eronder…
Niets is onmogelijk, zei Opportunist
Niets is riskant, zei Waaghals
Niets is zinloos, zei Werker
Geef het een kans, schreeuwde Lef
‘Lef’ heeft gewonnen…ontslag genomen en na de zomervakantie verder als zelfstandig ondernemer…
Verstandig? Geen idee…Mijn hart?…heeft gesproken…
Namens Niels,
een fijne dag…