Kopje koffie glazenwasser? Dingen waarnemen door het raam op de eerste verdieping die eigenlijk niet voor jouw ogen bestemd waren en mevrouwen met rammelende eierstokken die opeens heel erg geïnteresseerd zijn naar het wasgereedschap in je bus. “Kun je met die lange lans helemaal tot boven in de nok van het huis komen? Mag ik hem eens vasthouden…?”…
Afgelopen week verruilde ik m’n bureaustoel en rebellerende pubers voor een plaatsje in het team glazenwassers van mijn vriend. Het zijn drukke tijden in die business en hij kon wel een extra
‘was-handje’ gebruiken. “Ik zal jou een weekje helpen als jij mij volgend voorjaar een paar dagen helpt met het sleutelen aan mijn motor.” De deal was beklonken.
Waar ik voorheen geen fan was van hoogtes, heb ik die vrees nu wel overwonnen. Laddertje op en hoogwerkertje af. Klimmen en klauteren over daken en dakgoten. Via het balkonnetje door naar boven om de zonnepanelen eens flink de oren te wassen. Staand op glasplaten van een aanbouw de bovenverdieping wassen en direct de rotzooi uit de goot vissen.
Als je gewoon bent om de hele dag op je krent te zitten en de kost te verdienen met praten is zo’n weekje ander werk doen een welkome afwisseling. Op dinsdag voelde ik spierpijn op plekken waar ik niet eens wist dat ik er spieren had en op donderdag had ik m’n eerste stripje paracetamol achter de kiezen. “Jaja Niels, dit is wel even andere koek hé dan de hele dag dom drammen. We lopen hier iedere dag de marathon”, grapte mijn collega’s voor die week.
En natuurlijk was ik ook best nieuwsgiering of al die stereotypen waarheid zijn die de rondte gaan over glazenwassers. Hoe vaak hoor je de vraag ‘kopje koffie glazenwasser’ en is het nu echt zo dat schaars geklede vrouwen het er gewoon om doen als je op je laddertje het slaapkamerraam staat te wassen? Nou, niets van dat alles hoor. Je ziet vooral veel spinnenwebben en krijgt sloten slappe koffie. Ook oppassen geblazen voor het hondje die je aanziet voor inbreker als je de schutting over kruipt.
Ik vond het een heerlijke week. Geen groot gebekte pubers om me heen met hun mobieltjes en gelurk aan blikken stuiterballenwater. Een hele week zonder mailtjes, moeilijke telefoontjes en zonder boze papa’s en mama’s die op een hele foute manier voor hun kinderen denken op te moeten komen. Vijf dagen zonder vergaderingen, overleggen en online meetings. En gek of niet, maar juist dát begon ik ook weer een beetje te missen aan het einde van mijn ‘glazenwasser-weekje’.
Het is een verrijking om af en toe te mogen ruiken aan ander werk in een totaal andere wereld. Respect krijgen voor fysieke arbeid en buiten je coconnetje treden. Afwisseling doet eten…
Namens Niels,
een fijne dag…