Vaste brievenschrijver Carel Groothengel is weer in de pen geklommen en is in zijn schrijven aan deze redactie kritisch naar de boeren die protesteren tegen stikstofmaatregelen en ook naar de politiek die volgens hem ‘de hete aardappel te lang voor zich uit heeft geschoven op grond van angst voor zetelverlies’. Zijn hele relaas is hieronder te lezen…
Vertragend praten…
Het zal helemaal aan mij liggen maar ik snap het niet. Snap me goed, mijn sympathie gaat naar de boeren maar wat ze precies willen bereiken snap ik niet. Natuurlijk hebben boeren van alles geprobeerd om onder stikstofmaatregelen uit te komen maar het zijn uiteindelijk de bestuurders die verantwoordelijk zijn voor dat uitstel. Een politicus is er niet om te doen wat we willen, hij of zij moet proberen het verstandigste te doen wat voor onze toekomst belangrijk is.
Er zijn veel zaken waar mensen tegen te hoop liepen in het verleden waar nu niemand meer vindt dat het anders had gemoeten dan bestuurders toen hebben besloten ook al waren er toen veel mensen fanatiek op tegen. In die zin hebben onze bestuurders te lang de kool en de geit gespaard en zitten de boeren, maar ook de gewone burgers in de puree. De boeren omdat ze grote veranderingen moeten doorvoeren en wij als inwoners van ons land omdat we daar allemaal heel veel voor moeten dokken. Een kwestie van slap bestuur dat de hete aardappel te lang voor zich uit heeft geschoven op grond van angst voor zetelverlies.
Maar twee dingen snap ik nu niet van de boerenkant. De doelstellingen van het kabinet moeten van tafel en de normen die de regering hanteert ook. En wat dan? vraag ik me af. Zo gauw onze bestuurders weer slappe knieën vertonen grijpt de rechter in. Onverbiddelijk en niet te voorkomen. Dat is de situatie waarin we ons nu bevinden. De rechter grijpt in waar de politiek zich niet aan haar eigen afspraken houdt. Daar is niets maar dan ook niets aan te doen, wat boeren ook roepen en beweren. Ik snap dus absoluut niet wat boeren nu nog willen.
We zitten vast in een val die onze bestuurders zelf hebben veroorzaakt en die val kent maar een kant en dat is het terugdringen van de stikstofuitstoot. Er is geen enkele andere mogelijkheid en een politicus die anders beweert, ik zeg het maar zoals het is, maakt zich schuldig aan nog veel harder ingrijpen in de toekomst. Buiten dat is er nog iets dat me bezighoudt. De natuur is van ons allemaal. Het is niet aan de boeren om te bepalen of die natuur mag worden aangetast of wat er onder natuur moet worden verstaan. Simpelweg omdat boeren daar niet over gaan.
Of het al of niet erg is dat er een plantje verdwijnt is niet iets waar over gediscussieerd mag worden alsof de ene groep kan uitmaken wat natuur in ons land is. Dat bepaalt de natuur zelf en dat hoort het uitgangspunt te zijn of anders gezegd; dat moet het uitgangspunt worden. De natuur is ons gegeven en dient van ons allemaal te blijven. Daar moet iedereen gewoon van afblijven. Niet een klein beetje maar volledig want ik wil ervan kunnen genieten zoals ik wil.
Niemand heeft mij ooit gevraagd of die zijn rotzooi in de natuur mag depositeren (Depositie is het neerslaan van minerale stoffen en gassen op een vaste ondergrond) zoals we verhullend het vervuilen van de natuur tegenwoordig noemen. Ik vind het logisch dat ik mijn rotzooi niet naar de Borkeld breng omdat ik ervan af wil en die regel moet voor iedereen gelden lijkt me. Dus ook voor mij zelf.
Carel Groothengel