Dinsdag 28 juni 2022, het reisverslag van een weekendje weg in Goor. Ik dacht er verstandig aan te doen om er maar direct aan te beginnen zondagnacht na het Goors Victorie. Dat dat niet zo’n goed idee was bewees mijn spellingscontrole. Grappig schrijven is het als je twee beeldschermen voor je ziet en woorden uit de hoge hoed tovert die niet bestaan…

Donderdag begon het allemaal in de vroege ochtend. De kindervoorstelling voor alle basisschoolleerlingen van Goor. Wat een eer was het om hulp te bieden bij het naar de tent brengen van Koning Schoolfeest. Aans was d’r niks van deur egoan. Bulderende motoren kwamen het onderkomen voor dat weekend binnen rijden met achterop de Koning. ‘Is dat vest wat u draagt van echt leer meneer en is daar een dier voor dood gegaan?’ Tja, wat moet je dan zeggen tegen een dreumes van een jaar of zes? Ik antwoordde maar dat we niets verloren hebben laten gaan en daw de rest oppevret’n hebt…glaasje ranja manneke?

Het werd zo langzamerhand tijd om ons gereed te maken voor de avond. De Goorse avond die ik persoonlijk verreweg de mooiste vind. Met de zakken vol penningen trotseren we het schap, het lange schap. De eerste paar trekken je zo de tong in en dán beginnen ze te smaken. Naar mate de avond vorderde liep de temperatuur op, reden temeer om maar weer eens een paar koperen dukaten aan te schaffen.

Vrijdagmiddag tijdens het borreluur speelde ik voor elektricien. Mijn broer en z’n maat een beetje supporten voor naamsbekendheid van hun bedrijf. Komt er een vrouw naar me toe die graag een nieuwe meterkast wou. Nou mevrouw, ik veroorzaak al kortsluiting alleen als ik er al naar kijk. Het borreluur liep vlekkeloos over in wederom een mooie avond. Zaterdag op tijd uit de veren voor de kinderoptocht. Zie ik dat mannetje van zes lopen als ‘lawaai-papagaai’ met een bonte verentooi. Heb je daar nu echt een papegaai voor geslacht vroeg ik hem. ‘Tuurlijk niet meneer, die veren heb ik gewoon gekocht in de winkel’. Prachtig kerel, ik drink een glaasje ranja met je mee want d’r is hier niet wat anders te krijgen tijdens de optocht.

En dan op zondag de grande finale met de optocht en de Rellie. Wat een spektakel! Mijn speciaal uit Duitsland overgekomen vriend bestempelde het met de woorden: “Sie sind ganz verruckt”. Klopt!
Om een uur of negen heb ik het d’r kats aan en loop rustig naar huis. Waar het niet dat ik onderweg de eindredacteur van deze site en z’n vrouw tegenkom die juist aanstalten maken richting de tent te lopen. ‘Wat is dat dan Kremers, midden op de middag naar huis?’ Ik maak rechtsomkeer, geen ruggengraat en daar sta ik weer in een hossende en dampende feesttent. Nog ene dan…

Namens Niels,

een fijne dag…