Wat kan het verkeren. Van laveloos in een dampende biertent naar een gemakstoel onder de luifel op de camping. De invulling van Hemelvaartsdag is door de jaren heen onderhevig aan verandering. De tijd dat we met bussen vol richting De Hoeve gingen is voorbij. Geen meters bier, frikandellen speciaal en dozen patat met een liter mayo…

In plaats van al deze gekkigheid zette we onze eigen tent op. Dit keer op een camping van ‘Hatseflats-Massa-Is-Kassa’ goeroe Peter Gillis. Petertje mag zichzelf graag zien. In ieder hoekje en gaatje staat een levensgrote afbeelding van deze Hatseflatser met zijn gezin. Je waant je in Noord-Korea of China, de grote leider is altijd in de buurt. Mijn suggestie in de ideeënbus om kleine stickertjes van hem in de urinoirs te plakken werd niet met veel warmte ontvangen. Dat ‘massa’ inderdaad ‘kassa’ is, hebben we geweten tijdens ons driedaagse bezoekje.

Het begon al goed door op geen mogelijkheid ons gereserveerde plekje te vinden op het immense park. De plattegrond die je per post thuis gestuurd hebt gekregen met een kruisje waar je je hut mag opzetten, klopte van geen kant. Dan maar een camping-mannetje aanhouden in zo’n golfkarretje. “Ik kom zo bij u meneer, eerst even deze tien achter mij wegbrengen”. Ik ben blijkbaar dus niet de enige die de kaart nogal onduidelijk vond.

Eindelijk aangekomen bij ons kaveltje staat er een auto op geparkeerd van een vaste gast met stacaravan. “Ja mie jonge, kom d’r so an, kom eerst ma eem help’n met t’ vat leeg maak’n van gisteraamd. Die kleine van jou mag ook wel eem uit de auto koom, kan so met onze Priscilla speel’n, aj na bin’n gaat wel skoen’n uit”.

Priscilla was zijn dochter van elf die zo door kon gaan als TikTok-influencer voor de promotie van suikerspinnen en gouden sieraden. Maar goed, het aanbod van dat vat leeg maken klonk natuurlijk als muziek in de oortjes. Ik nam een eerste slok en ik kreeg datzelfde gevoel als bij het eerste pilsje in de Goorse Tente. Je moet er even doorheen, bij de derde of vierde proef je d’r niets meer van. “Kuj hier over de grens in België koop’n me jonge, 30 liter voor ma 20 uuro”. Dat was er inderdaad aan af te proeven ja.

De avond viel en het werd donker. Overal om ons heen gingen knipperende lampjes aan. Het leek wel Kerst op een kermis. De ene na de andere mobiele tapinstallatie werd naar buiten geschoven en het was feest. Lallende voetbalelftallen en de mama van Priscilla stak nog maar eens een Belinda mint menthol op. De aansteker bedienen ging een beetje lastig met knalroze nagels van tien centimeter maar gelukkig kon Priscilla mama even helpen. Pepitta en Mercedes, de chichiwawa’s van onze buren, kregen een stuk worst toegesmeten vanaf de BBQ. Waren die beroepskeffers ook eindelijk even stil. De rust was van korte duur, daar klonk Jannes al uit de muziekinstallatie, gevolgd door Django Wagner. Hatseflats!

Namens Niels,

een fijne dag…