Nu de wereld weer een beetje open is, wordt het langzamerhand eens tijd om een bestemming uit te zoeken voor de zomervakantie. De laatste twee jaar hebben we Nederland tot in de kleinste uithoek leren kennen. Heel mooi maar een beetje zon-zekerheid is toch wel fijn voor de verandering...

Wat gaat het worden? Zon, zee, strand of all-inclusief met een cocktail onder een rieten parasolletje op een Canarisch eiland? Tentje opzetten op een lawaaierige camping in Spanje en met een wc-rolletje onder de arm? Zo’n cruise lijkt mij ook wel wat maar dat is misschien iets voor over twintig jaar. Vliegen naar een verre bestemming waar ik tien dagen geen woord Nederlands hoor of prepareren we de motoren? Drie weken als nomaden rondtrekken met een pop-up tentje en een lijntje uitgooien in één van de vele meren in Noorwegen. IJsland rondrijden in een speciale camper en stoppen waar het mooi is.

Compleet zelfvoorzienend, alles aan boord, honderd kilometer kunnen rijden en niemand tegen komen. Al brainstormend hoor ik vanuit de kinderkamer of daar dan wel een zwembad bij is en of er wifi-bereik is. En dat vissen in Noorwegen lijkt ze helemaal niets. Het is vies want je moet die dingen ook van de haak halen en schoonmaken voordat ze op de barbecue kunnen. Kun je toch ook gewoon in de winkel halen als je zo nodig vis wil eten? En op zo’n boot, stopt dat ding dan ook wel eens ergens om te kunnen winkelen? En dat dingetje op de motor, dat doe je maar lekker met je maatjes. Je denk toch niet dat wij ons kapsel ruïneren in zo’n helm en hele dagen met klotsende okseltjes in zo’n leren pakje rondrijden.

Ik heb het in de gaten. Waar ik rust, leegte, zo primitief als het kan en vooral zo min mogelijk mensen om me heen wil, denken ze er thuis heel anders over. Als je alle dagen in de drukte zit snak je denk ik naar een prikkelarme omgeving. Ik vind mensen heel erg leuk maar op de één of andere manier zie ik ze in die drie weken zo min mogelijk. Ik stelde nog even voor om Rottumerplaat voor een weekje af te huren. Is een eiland, er is zee en met een beetje geluk ook zon. Was ook niet goed.

Uiteindelijk, zoals alles is, werd het een compromis. Met een tent drie weken erop uit. We blijven nergens langer dan een dag of drie. Eerste stop Zuid-Limburg en daarna Luxemburg. Dag voor dag komen we dichter in de buurt van Spanje. ‘Stokbrood-vretersland’ gaan we in één nacht doorheen, daar wil ik overdag niet eens gezien worden. Spanje komt in zicht met z’n drukke Costa’s, maar ook met z’n rust op het platte land. Lekker eten en salsa-muziek waar je vrolijk van wordt. Waar je minder vrolijk van wordt is als je kijkt wat het allemaal kost. Maar ja, dat ben ik vast vergeten tegen de tijd als we er zijn.

Namens Niels,

een fijne dag…