Voorjaar! Ik word er vrolijk van. De klok verzet zich en maximaal gebruik maken van dat uurtje extra licht en tijd. De koeien zijn door het dolle heen als ze al dat verse groene gras voor de neus krijgen. Prachtig gezicht om eens te gaan kijken bij een boer in de omgeving als hij z’n vee voor het eerst naar buiten doet. Lijkt wel een beetje op de eerste avond dat de kroegen weer open mochten…

De activiteitenagenda op deze site loopt al mooi vol met leuk vertier voor jong en oud. De al jaren succesvolle Sjoowavond kon na een winterslaap van twee jaar gelukkig weer een beetje dat Goorse geveul”’ aanstippen. ‘ Voetbalwedstrijden met publiek langs de kant en Goorse bandjes die act de présence geven bij De Pol in Deep’n. Bij de Reggehof wordt theater gemaakt en vrolijke deuntjes van Boh Foi Toch klinken vanuit De Olifantenzaal bij Dieka in Markelo.

Vanuit de slaapkamer hoor ik in de ochtend de vogeltjes fluiten en onderweg naar mijn werk pak ik de toeristische route. Links in het hoge gras hupsen hazen en konijnen en in de verte zie ik reewild lopen. Deze periode is een uitnodiging van de natuur om naar buiten te komen. Nieuwe plantjes in de tuin, straatje afspuiten en de eerste klusjes aan de buitenkant van het huis dienen zich aan. Ook een standaard klusje is de motor van stal halen en er achter komen dat die rot-accu weer leeg is. Ieder jaar hetzelfde liedje en ieder jaar neem ik me voor om de zaak beter te verzorgen voor het volgende seizoen.

Mensen krijgen weer zin. Zin in het leven dat veel te bieden heeft na een nare en voor sommigen eenzame tijd. Ook opdrachten voor schrijfseltjes stromen gestaag binnen. Mensen gaan weer trouwen en een mooi feest hoort daarbij. Wat bijzonder is het dan dat je de huwelijksrede mag schrijven voor het kersverse bruidspaar. Aan het leven zit ook een eind en dankbaar werk is het om de opdracht te krijgen een mooi afscheidswoord te schrijven.

Twee uitersten met een gemeenschappelijke deler dat we met z’n allen behoefte hebben om het leven te vieren. Een leven dat nog moet beginnen, met elkaar, maar ook een leven vieren en herdenken wat opgebruikt is. Tranen trekken is bij beide gelegenheden niet zo moeilijk maar een glimlach toveren op het gezicht van een nabestaande is vaak een stuk lastiger. Je kunt het grootste verdriet meemaken in je leven maar er toch dankbaar op terug kijken.

Stukje schrijven voor het optocht-boekje, verhaaltje voor een afscheidsreceptie van iemand die gaat genieten van z’n vrije tijd en zelfs een gemeente in Nederland die vraagt om hun digitale informatievoorziening aan de burgers eens grondig door te nemen.

Het leeft weer. Het bruist weer. Het borrelt weer. Lente en inspireer!

Namens Niels,

een fijne dag…