Opzitten en stil zijn. Let op en neem over wat er op het bord geschreven wordt. Schrijf de aantekeningen over en leer ze uit je hoofd. Uren met je neus in stoffige boeken waar af en toe een bladzijde uit ontbrak. De meeste schoolboeken gingen al een ronde of tien mee en aan het einde van het jaar kon je ook nog eens ‘boete’ betalen als er ezelsoren aan zaten…

Ik denk dat velen van ons zich die tijd nog kunnen herinneren. De middelbare schooltijd. Ieder niveau hoger dan de LTS betekende automatisch dat je weinig praktisch onderwijs kreeg. Met het gevolg dat er hele volksstammen zijn opgegroeid zonder te weten hoe je een fietsband plakt of hoe je een simpel klusje in huis het beste kunt aanpakken. Het was vooral erg veel theorie en nog meer lezen. Trauma’s heb ik van die boekenlijsten die je ieder jaar moest doorspitten. En waarom? Door het toen verplicht te moeten lezen, heb ik er nu een pesthekel aan. Bij het openslaan van een boek kijk ik nu eerst hoeveel bladzijden het heeft. En meestal zijn me dat er teveel.

Aan het begin van dit schooljaar ben ik overgestapt naar een andere werkgever. Van de vertrouwde scholengemeenschap in Holten naar een groene school in Almelo. Op deze school worden enkel opleidingen voor groene beroepen aangeboden. Als je boer wil worden of hovenier tot loonwerker of liever dierverzorger, het kan allemaal in Almelo. We richten ons op de praktisch ingestelde jongeren van Twente, de jongens en meisjes met twee rechterhanden en werklust als een paard. Afgelopen week kon al het personeel tijdens een studiedag zelf aan den lijve ondervinden wat het is om een praktische opleiding te volgen.

Niets stilzitten en overschrijven. Met je neus in de boeken tot een minimum beperken maar juist met beide benen in de klei. Een grote vrachtwagen reed het terrein op, gevuld met technologische hoogstandjes. Levensechte simulators hoe je een zware trekker-combinatie moet besturen of hoe je een kiepwagen vol krijgt met een graafmachine. Het was net alsof je middenin een computerspel stond. Als kers op de taart vliegen met een grote en supersnelle drone. Op een kilometer hoogte nog steeds haarscherp kunnen zien waar een dode boom in het bos staat. Met een VR bril op loop je door de aderen van een mens of je onderzoekt van heel dicht bij hoe een uier van een koe er van binnen uitziet. Wel een grappig gezicht om van een afstandje iemand te zien staan die allemaal rare bewegingen maakt en in al z’n enthousiasme tegen de glazen pui aan knalt.

Wat zou ik het graag hebben gewild dat er in onze tijd zulke lesmaterialen waren. Leren wordt ineens leuk en interessant. Leerlingen vinden het jammer dat het uur voorbij is omdat ze het liever nog even af hadden gemaakt. Wat heb ik een respect gekregen voor de technologie die schuil gaat achter de landbouw. Als er één sector is die innoveert! Jammer dat ze tegenwoordig vaak het onderspit moeten delven, compleet onterecht!

Namens Niels,

een fijne dag…