Het dampte, het prikkelde en het lachte. Het was weer zoals vroeger dat je voor de eerste keer uit mocht. Eindelijk weer naast mijn mede-nuilers aan de toog. Wat is het toch fijn om een hele avond te drammen over eigenlijk niets. Dom zeuren over wat je mee hebt gemaakt de afgelopen maanden en er al pratende achter komen dat dat eigenlijk helemaal niet zo veel was…
Het leek alsof iedereen was ontwaakt uit een diepe winterslaap met enge dromen. Lachende gezichten van plaatsgenoten waarbij opluchting van hun voorhoofd te lezen was. Even een andere omgeving en andere mensen om je heen dan uit je eigen bubbel waar we met z’n allen veel te lang in hebben gezeten. De één heeft z’n haar laten groeien en bij de ander hebben de ‘corona-kilo’s’ z’n werk gedaan. De één is gestopt met roken en de ander blijkt ineens al twee relaties verder te zijn. De uber-drammer is nog steeds dezelfde drammer en krijgt het predicaat na afgelopen weekend van ‘Ultimate-drammer’.
Maar na het zoet van de heropening van de horeca komt de volgende ochtend ook helaas het zuur. Bier drinken moet je trainen om er goed in te zijn en te blijven. Zonder warming up krijg je blessures en dat was precies wat er gebeurde. Een knie met een fikse schaafwond en een broek die komend zomer maar door moet als korte broek. De café-racer, die maanden werkeloos in een verdomhoekje van de schuur heeft gestaan, is er ook niet geheel zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Hij mist op dit moment een koplamp en heeft het ook ‘neet helemaal terechte’ met het voorspatbord.
Maar ach, wat zou het? We zijn er weer even uit geweest en het smaakt naar meer! Kunnen we al een heel klein beetje gaan dagdromen over het Feest der Feesten en de jaarlijkse noaberplicht om act de présénce te mogen geven aan de andere feesten in onze Hof? Ik zag dat Hengevelde al een mooi programma had staan. Fingers crossed! Het dankbare werk van 24 bier tegelijk tappen op de zaterdagavond, tappunt 2, onder begeleiding van dweilorkest ‘De vrolijke Flierefluiters’. Even een vette bek halen bij de “hen’n kroam” en zelfs de penetrante lucht van de toiletkelder kun je gaan missen, al was het alleen maar omdat je dan weet dat het HET weekend is.
Het gezellige van het borreluurtje waarbij je je werknemer waant van ieder bedrijf in Goor door het uitwisselen van
t-shirts. Op weg naar huis, de piep’n strak, nog een dikke paling scoren en de volgende ochtend wakker worden op de bank met een half afgekloven graat op je buik. Op zondagavond om twaalf uur kunnen zeggen dat je de volgende editie toch leuker vond en nog snel een paar extra penningen haalt. Het kan zomaar eens een goede belegging zijn met alleen maar oplopende prijzen.
My God, wat heb ik er allemaal weer zin aan!
Namens Niels,
een fijne dag…