Daar gaan we weer! Om 17.00 uur bij de keuken en geen ene flikker te doen. Hoe gaan we die tijd ’s avonds vol krijgen? Werken op zaterdagavond aan de deur bij de disco lijkt zo langzamerhand alweer een gebeuren uit het stenen tijdperk. En na afgelopen weekend is zelf een consumptie nuttigen aan de bar van het gezelligste cafeetje van Goor ook verleden tijd. Nou ja, of je moet een ‘middag-drinker’ zijn…
Persoonlijk heb ik de eigenschap als ik eenmaal op die barkruk zit dat ze mij zo rond 17:00 uur, sluitingstijd, juist net beginnen te smaken. En tja, wat moj dan? De kijkglazen nog lang niet vol, de hele avond ligt nog braak aan je voeten en thuis kijken ze Expeditie Robinson of andere prietpraat waarbij ik vrijwel direct in slaap val. Eigenlijk weet je wel dat het veel verstandiger is om gewoon netjes naar huis te gaan. Maar aangezien, op dit gebied, mijn ruggengraat de sterkte heeft als die van een octopus, ben ik al snel te verleiden om van de giftige appel te eten.
In de afgelopen twee jaren corona ben ik er al snel achter gekomen dat Goor barst van het vertier na sluitingstijd van de officiële ‘natte horeca’. Waar de jeugd al vele jaren samen kwam in keten, ploppen met hetzelfde gemak de privé- cafeetjes als paddenstoelen uit de grond voor de iets oudere genieter van het nachtleven. Privé-kasteleins van allemaal hetzelfde slag; ‘Nooit op tijd weg kunnen komen dus ik begin m’n eigen café wel’. Bijna altijd zonder ‘winstoogmerk’, alsof het iedere vrijdag ‘Black Friday’ is.
Asbakken op tafel, kratten bier hoog opgestapeld tegen de muur en kies zelf maar een plaatje uit. En als je dacht dat er enkel oude vrijgezelle alcoholisten zitten achter een kloare jenever, niets is minder waar. Er blijken zelfs van het andere geslacht personen last te hebben van ‘nog neet genog e had’. Hun kerels zullen waarschijnlijk een duffe voetbalwedstrijd thuis aan het kijken zijn of zo.
Met lege handen aankomen bij zo’n ondergronds kroegje voelt niet helemaal goed en om mijn steentje bij te dragen aan onze plek in de top tien van gemeenten waar het meest gezopen wordt, neem ik een flesje mee van mijn eigen brouwseltjes. Ook iets wat uit verveling geboren is; zelf alcohol stoken. Mag eigenlijk ook al niet, op alcohol zitten accijns en belasting ontduiken is in Nederland, gek genoeg, een ernstiger vergrijp dan moord en doodslag.
De drop- en zure matten-shotjes vloeien rijkelijk. Ook de fruitvariant van ‘Tikkels’ doet het vanavond goed. “Kan ik die bij je bestellen?” roept iemand van de andere kant van het schap. Tuurlijk! Zeeën aan loze tijd te vullen. Maar wel tegen kostprijs, zonder winst, want het moet vooral gezellig zijn! En als dit hele gezever achter de rug is en we weer kunnen gaan en staan wanneer we willen, stop ik ermee. Want wat gun ik de ‘winst’ aan mijn vriend op de hoek van het centrum.
Namens Niels,
een fijne dag…