We wanen ons in een soort tweede werkelijkheid waarin we het blijkbaar fijn vinden onszelf voor de gek te houden. Schoolfeestvlaggen die vier wapperen aan de Goorse gevels en ik zag foto’s voorbij komen met een hoog ‘vakantieman-gezellig-hé’-gehalte van diezelfde Goorse trots in verre oorden. Opmerkelijk vaak genomen door pensionado’s die tijdens normale omstandigheden de Goorse enclave met graagte ontvluchten in het laatste weekend van juni…
Mensen smachten naar weer een beetje gewoon. We grijpen alles aan om maar niet te hoeven denken aan de laatste anderhalf jaar en aan alles wat we niet konden en moesten missen. We willen er eigenlijk niet aan denken dat het dit jaar allemaal ook niet wat wordt en beelden ons liever iets in waarvan we weten dat het het eigenlijk allemaal nét niet is. Dus nemen we gretig aftrek van speciaal gebrouwen Skoolfeestbier en goud bruin gebakken kroketburgervlaai. Tegen beter weten in hangen we massaal buiten de gele wapper aan de muur en binnenkort zullen we videoboodschappen te zien krijgen van onze wagenbouwgroepen die normaal gesproken al een kleine vier weken aan het zwoegen zijn om ons de mooiste creaties te laten zien op de allegorische schoolfeestzondag.
Hartstikke leuke, lekkere en mooie initiatieven om onze collectieve pijn een beetje te verzachten, maar uiteindelijk niets meer dan een slap aftreksel van het echte werk. Het echte werk van een hossende mensenmassa in een snikhete tente. Mijn wc thuis heeft bij lange na niet de penetrante geur dan in de piskelder op de weide. Ik ben dus ook maar begonnen om de komende vier weken ons toilet niet schoon te maken en niet al te kieskeurig te zijn met mikken om óók die verbeelding te creëren. Het echte werk van je bakkes verbranden aan de gloepens hete echte kroketburgers, zwemmend in de mosterd of mayo; vetter dan bij de ‘Hen’n’ van de ‘Etterieje’ zijn ze niet te krijgen. Ook zie ik het dit jaar niet gebeuren dat ik op zaterdagochtend wakker word van het getoeter van de buschauffeur die mij uit een diepe slaap haalt vanuit het bushokje waar ik in ben gedommeld omdat ik de laatste meters naar huis net niet meer kon halen.
Nee, dit jaar doe ik het ook met speciaal gebrouwen bier en een vlaai uit de winkel. Dank aan de mensen die ervoor zorgen dat ook ik een beetje kan wegdromen van hoe het was en hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Ik hoop dat ik tegen die tijd dat biertje en lekkernij kan verorberen op het terras van mijn zo gemiste kroegje aan het begin van het centrum waar de tap altijd rijkelijk vloeide. Als we moeten reserveren, graag bij deze, van donderdag tot en met zondag, voor mijn maatje en mij. Dan beloof ik ook dat ik goed zal mikken als ik naar de wc moet.
Namens Niels,
een fijne dag…