Zwitserland is eigenlijk best een mooi land. Niet alleen omdat je er prachtig kunt wintersporten of omdat het vertikt naar de pijpen van Brussel te dansen maar vooral omdat ze daar bindende referenda hebben. Daar telt de wil van het volk. Wil de bevolking iets in meerderheid niet, dan gaat het dus ook niet gebeuren, zelfs als de regering het wél wil…
Nu hebben ze daar afgelopen weekend ingestemd voor de invoering van een boerkaverbod. In heel Zwitserland lopen naar schatting dertig vrouwen, tenminste ik neem aan dat het vrouwen zijn want dat kun je niet zien, in zo´n boerka. In Zwitserland wonen een kleine negen miljoen mensen waarvan laten we voor het gemak eens aannemen ongeveer zes miljoen stemgerechtigden. Volgens de berichten is de helft komen opdagen om te stemmen. Dus al met al zijn drie miljoen mensen naar de stembus getogen om te beslissen dat dertig vrouwen niet zo´n ding op mogen.
Overdreven hoor ik sommige mensen nu zeggen. Nou, denk ik dan, in Nederland kunnen we er anders ook wat van hoor. Hier hokken we er een dikke zeventien miljoen (!!) ‘s avonds na negen uur op en laten we de hele economie naar de kloten draaien omdat er 545 mensen op de IC liggen met Corona-achtige verschijnselen. Begrijp me niet verkeerd, verschrikkelijk voor die mensen en hun familie, wens het niemand toe, maar over ‘overdreven’ gesproken.
Bindende referenda, voor regeringen als knoflook voor vampiers, als een zilveren kogel voor een weerwolf en als een hacker voor een gemeentebestuur. Hier in Nederland hebben ze al vakkundig afgewerkt met het referendum en hem de nek omgedraaid en dat was nog niet eens de bindende variant. Nooit hadden we hier anders een avondklok gehad en nog meer van die rare niet werkende maatregelen.
Ik snap ook nooit zo goed als je de minister weer eens op televisie hoort zeggen dat het overgrote merendeel achter de maatregelen staat. Ze zouden aan die wijsheid komen door breed de bevolking te bevragen. Ik vraag het u rechtstreeks. Zijn ze al eens bij u geweest om te vragen? Bij mij in ieder geval nog nooit. Geloof er ook geen bal van.
Maar met alle grappen zitten we tijdens het laatste volle weekend van juni wel weer mooi met de jodokus op de bank te gapen. Wéér geen feest der feesten en wéér niet schoffelen langs dat schap. Het tweede jaar op rij in diepe rouw de zomer in. Voor de tweede keer gewoon geld over hebben en geen echtelijke ruzie omdat ik mijn drankmisbruik nog wel mee vind vallen in dat Jellinek weekendje. Als juni zonder ons Schoolfeest…
Namens Niels,
een fijne dag…