Een klein streepje sneeuw op de mat bij de voordeur en wat nattigheid bij het raam boven. Confronterende omstandigheden die je proberen te zeggen dat er hier en daar nog wat werk aan de winkel is qua isolerende maatregelen. Tocht-stripje hier en pur-laagje daar. Zondagochtend wakker worden in een witte wereld compleet met jachtsneeuw en een doorzakkende overkapping die gemaakt is voor meer zomerse omstandigheden…
In deze tijd is alles wat afwijkt van normaal, een welkome afleiding in de dagelijkse sleur. Dus muts op, handschoenen- en snowboots aan, lange onderbokse an én Ep oorklep uit de kast. De poten van de hond onderdompelen in de pot vaseline en gaan met die banaan. Gelukkig hadden opa en oma nog een slee op zolder, die gooien nooit iets weg. In de winkel zag ik prijzen voorbij komen van wel honderd euro. Dat veel winkeliers het slecht hebben, geloof ik meteen, maar of zulke prijzen nu de kreten “Wees loyaal” en “Koop lokaal” erg stimuleren betwijfel ik.
Nederland en winters weer. Als we op wintersport gaan naar Oostenrijk of Frankrijk is niets ons te gek en kunnen we alles. 12 uur achtereen rijden in bizarre omstandigheden, glibberen en glijdend met sneeuwkettingen, alles voor ons weekje sneeuwpret. Aangekomen op de plaats van bestemming gaat alles door. Alles is open en zelfs treinen rijden. De wegen zijn begaanbaar, geen centje pijn.
In eigen land is het echter een heel ander verhaal. Voordat er nog maar één vlokje gevallen is, schrapt de NS de helft van de dienstregeling om later over te gaan tot een totale shutdown. Reizigers op Schiphol kunnen alvast hun consumptiebonnetjes gaan scoren en een veldbedje opzoeken, want ze zijn er nog wel even.
GGD test- en vaccinatielocaties sluiten hun deuren en de milieudienst geeft aan de komende week geen vuil te kunnen ophalen. Sommige scholen gaan maar weer voor een paar dagen over op online-onderwijs en de maaltijd-bezorgdiensten hangen hun fiets in de wilgen. Te gevaarlijk en te glad.
Ondertussen worden we weer van alle kanten bestookt met pret- bedervende oproepen, waarschuwingen en geboden. Sneeuwballen gooien mag alleen met leden uit je eigen huishouden en wandeltochten met meerderen zijn verboden. Op de schaatsbaan kun je alleen terecht als je lid bent en die 1,5 meter waarschuwing kennen we nu ook wel een keer. Bij het koek- en zopie-tentje mag het niet te druk worden en de tafels en stoeltjes moeten weg. Toiletvoorzieningen zijn gesloten, dus “Don’t eat the yellow snow”.
En wat zie ik nu? Particuliere beveiligers die fungeren als straatcoaches? De extra oren en ogen van de lange arm? Mag het gewoon voor één keer…één keertje maar…gewoon even gezellig zijn…in de sneeuw…met pret…even zonder gemekker en gezeur…even niet dat belerende vingertje…even niet ‘dat mag niet’?
Gewoon genieten van het moment. Morgen doen we heus wel weer gewoon en blijven we netjes thuis. Wees maar niet bang, we beloven het niet te gezellig te maken…
Namens Niels,
een fijne dag…