Nou, daar is ie dan, 2021. Wat hoop ik dat dit jaar er één gaat worden waar het woord ‘vrijheid’ als meest gebruikte woord uit de bus gaat komen op 31 december. Vrijheid om er weer lekker op uit te kunnen naar de kroeg, festivals én dat reisje in de zomer weer te kunnen maken. Hopelijk zonder een één of ander Corona-paspoort. Over dat laatste hou ik overigens mijn hart vast…
De oliebol smaakte me afgelopen oud en nieuw net ietsje minder in vergelijking met andere jaren. De slagroom in het kniepertje was minder zoet en er leek in de champagne van 00:00 uur minder bubbels te zitten. In onze straat, anders altijd een drukte van jewelste op dat uur, heerste nu een serene stilte. Waar je normaal goed moet kijken omdat het zicht je ontnomen wordt door de kruitdampen van het vuurwerk en waar de buurmannen staan met koud pils, was het nu heel duidelijk en scherp te zien dat er geen hond aan de straat stond.
Dichte gordijnen en rol-bakken en hier en daar het licht van een klein schemerlampje. Natuurlijk hadden we voor onze dochter een pakketje categorie 1 vuurwerk gehaald om haar dat spannende geluksmomentje in ieder geval niet te ontnemen. Samen vuurwerk afsteken. Maar laten we eerlijk zijn, je voelt je toch knap lullig als je daar met knalerwtjes loopt te gooien en domme sterretjes aan het aansteken bent waar je een gasbrander bij nodig bent om ze aan te krijgen.
En van iets een lontje aansteken wat door moet gaan als ‘vuurwerkfontein’; het is het allemaal net niet. Ik maakte aanstalten om de carbid-melkbus ter hand te nemen om de buurt eens even wakker te maken. “Iets met het goede voorbeeld geven”, hoorde ik zachtjes achter me. Hmm, doe maar hier dan die kloten-erwtjes…Kuj die ok an mekaar knuppen?
De nieuwjaarswensen overbrengen naar vrienden, familie en anderen voelde een stuk minder ‘echt’ zonder een hand, een kus en een omhelzing. In plaats daarvan een ‘flodderige’ nieuwjaarskreet in de vrije lucht. Het voelde in de meeste gevallen niet goed.
Resultaat van de hele exercitie was dat we met het hele gevolg al om 01:30 uur in bed lagen, zo nuchter als een non in het klooster en voor de verandering niet stinkend naar kruit en de lucht van de vetpan. Tja, een keer wat anders maar of ik dit voor herhaling vatbaar vind?
De dagen na oud en nieuw gaan van de één naar de andere over in dezelfde ‘flow’. Weinig doel en niets te beleven. Kan verdomme nog steeds niet naar de Action om nutteloze wegwerptroep te kopen en een spontaan klusje in huis wordt tegengewerkt door de webshop van de bouwmarkt die zegt dat ik dat blikje verf pas over twee dagen kan ophalen…
Ja koekoek, dan heb ik geen zin meer!
Namens Niels,
een fijne dag en een beter 2021…
Oh ja; en die Bruls van de Veiligheidsregio’s moet z’n snater houden over wat wij allemaal wel en niet mogen…eerst genoeg werk aan de winkel in eigen CDA kringen lijkt mij zo…