Precies twee weken geleden schreef ik een stukje over het Ministerie van Oorlog met hun, op z’n minst gezegd, dubieuze handelswijze als het aankomt op het verzamelen en beheren van gevoelige informatie over burgers. Ik noemde deze club toen ‘Picco Bello B.V.’. Na afgelopen week moeten we tot de trieste conclusie komen dat we in De Hof de dochteronderneming aan het werk hebben van deze firma. Laten we ze hier voor het gemak ‘Pinokkio B.V.’ noemen…
Na het zien van het filmpje van de eerste burger, waarin de bevolking werd toegesproken alsof ze een uitzending voor het Jeugdjournaal stond in te brabbelen, was mij het wel duidelijk. Er werd tekst en uitleg gegeven over het hoe en waarom alle data kwijt was geraakt van onze gemeente.
‘Onbekende derden’, gewoon hackers dus, hebben ingebroken in de systemen en eisen waarschijnlijk bitcoins om de gestolen data terug te geven. Te horen was dat ‘iedereen’ het zou kunnen overkomen. Maar het overkomt helemaal niet iedereen. Het overkomt de gemeente Hof van Twente. En waarom zou dat zijn? vraag ik me af.
Net zoals bij huis-inbraken zoeken inbrekers makkelijke projectjes. Ergens waar weinig licht is, uit het zicht en waar de beveiliging niet ‘je-van-het’ is. In de natuur kiest het roofdier het liefst het zwakke en zieke exemplaar uit de kudde, de makkelijkste prooi. Dus ‘het kan iedereen overkomen?’: Mijn aars!
Zelfs een klein kind weet dat je belangrijke werkstukjes een keer extra moet opslaan en moet bewaren op een externe harde schijf die je vervolgens in een grote zware kluis legt. Kinderen doen dat automatisch, zonder dat ze dat verplicht zijn. Ze doen dit omdat ze weten dat de rapen gaar zijn als de leraar vraagt naar hun vorderingen en ze niets kunnen laten zien. Leerlingen komen meestal niet weg met de smoes: “Ik heb het niet af omdat m’n computer raar deed”.
Bij Pinokkio B.V. werkt dat dus wél zo en ze vragen in een kinderachtig filmpje om geduld en begrip. Begrip waarvoor? Dat ze het verkloot hebben? Dat ze niet een extra kopietje hebben gemaakt en in de kluis hebben gedaan? En dat dat maken van een kopietje eigenlijk ook nog eens verplicht was door de grote boze wolf in Den Haag en daarmee onomstotelijk bewijzen een stel ezels te zijn?
Vraag me trouwens ook af of het werkelijk zo erg is voor de klanten van Pinokkio B.V. dat ze de gegevens kwijt zijn over hun onderdanen. Zou hopen dat het eens gebeurde bij het Centraal Justitieel Incasso Bureau. Het kan per slot van rekening iedereen overkomen, toch?
Namens Niels,
een fijne dag…