Mag ik er zijn? Waar moet ik zijn? Ben ik gewenst? Waarom mag ik niet leven zoals ik dat wil? Waarom is de maatschappij en overheid zo bang voor mij? Ben ik dan écht zo bijzonder? Dit zullen de vragen zijn die woonwagen-strijders in Goor zoal hebben, kan ik me voorstellen. Zoals de vroegere woonwagennomaden trekken ze van stek naar plek, van berm naar plantsoen én van Kevelhammerhoek naar Gruttostraat…

Frappant is het om te zien dat gemeente en handhavers direct in actie komen wanneer een woonwagenbewoner zijn recht opeist door protesterend een plek in te nemen op een willekeurige stek in Goor. Daar waar overheden vele jaren bewust verzaakt hebben hun wettelijke plicht uit te voeren door ruimte te creëren voor dit cultureel erfgoed, zijn ze er nu als de kippen bij om te vertellen dat de wildkampeerders hier toch echt niet kunnen blijven staan. Zelfs de Burgemeester kwam, als een van haar nest geschoten broedhen, polshoogte nemen om een ‘goed gesprek’ aan te gaan in de voortent van de caravan, compleet met koffie in plastic beker. Had je misschien iets eerder moeten doen, denk ik dan.

Ergens moest ik wel een beetje gniffelen toen de kampeerders hun heil zochten in het Zonnedael van Goor, de Kevelhammerhoek. Strategisch een perfecte actie. Nu worden de rapen echt gaar, want hier woont bevolking die je niet met een vage belofte of met loze uitspraken als “we gaan er naar kijken” op afstand houdt. De broedhen en haar kuikens worden daar bijzonder nerveus van. Extra nerveus omdat ze weten dat ze ernstig in gebreke zijn.

Natuurlijk mag je er zijn. Iedereen mag er zijn. Je mag zijn waar je wil en iedereen is gewenst. Toch? Iedereen heeft het recht om zijn leven invulling te geven zoals hij dat belieft. Niemand kan je verbieden om in een woonwagen te wonen. Waarom overheden je zo behandelen? Je bent ongebruikelijk, niet te meten aan maatstaven en anders dan gemiddeld.

De overheid kan niet zo makkelijk toetreden in jullie hechte gemeenschapsband met andere woonwagenbewoners. Daardoor ben je moeilijker te controleren en in bedwang te houden. Jullie zijn geen volgers en daarom lukt het maar moeilijk om jullie onderdanig te krijgen.

Kortom, ze zijn bang voor jullie. En wat doen overheden met dingen waar ze bang voor zijn? Die verbieden ze, faciliteren ze niet, werken ze tegen, zitten ze op de huid en stoken er de maatschappij tegen op door framing, laster, nepnieuws en zwartmakerij…zodat óók de buurtbewoners vanzelf bang voor jullie worden en het hele kippenhok weer lekker kan gaan slapen…

Mevrouw Wolters, als ik de plek had gehad was u van harte welkom…

Namens Niels,

een fijne dag…