Van de week komt mijn dochter thuis uit school. Twee keer trappen met haar voeten en de schoenen liggen door de kamer. Met een ferme zwaai, waar Epke Zonderland u tegen zegt, vliegt haar Pokémon-schooltas in de hoek van de keuken. Mag ik wat drinken? Mag ik een snoepje?…

Terwijl mevrouw plaatst neemt achter haar IPad om één of ander wazig spelletje te spelen in een virtuele wereld met haar klasgenootjes, pak ik haar tas uit. “Heb je nu wéér je brood niet opgegeten vandaag?” “Ik versta je niet papa, ik ben aan het traden met mijn legendary unicorn en ik heb nu geen tijd om te praten want The Bomm is in the game”.

Opeens zie ik een verfrommeld stenciltje in haar tas zitten van een werkje op school. Ze hebben vandaag ’tekstbegrip’ gedaan. Ik bekeek de tekst en wist niet wat ik las. Het ging over het incident met George Floyd. De schrijver van het verhaaltje hield er naar mijn smaak een nogal sturende en dwingende intonatie op na. Iets van de begrippen ‘achtergronden’, ‘duiding’ en ‘nuancering’ kon ik er niet in vinden.

Het verhaal begint met zo ongeveer de woorden: “De zwarte George Floyd is vermoord door een blanke politieagent. Blanke agenten mishandelen en vermoorden vaker zwarte mensen. Racisme noemen we dat. De ene mens vindt dat hij meer waard is dan de andere”. Een zeer indoctrinerende tekst voor een kind van acht jaar oud.

De open vragen, voor zover ze je ‘open’ kunt noemen, die ze moest beantwoorden, waren zo niet nog meer indoctrinerend en suggestief van aard. Zo kwam de vraag: “Wat vind jij ervan dat blanke agenten zwarte mensen doden?” En wat te denken van de vraag: “Wat vind jij van discriminatie en racisme”? Net alsof je daarop kunt antwoorden dat je dat een prima zaak vindt? Ieder weldenkend mens veracht neem ik aan zulke praktijken.

Een kind van acht, en dus ook die van ons, kun je ieder gewenst antwoord laten geven als je haar van te voren maar genoeg hebt bewerkt. Als ik haar vertel waar haar kipnuggets vandaan komen of het plakje salami op haar pizza, wil ze vegetariër worden en als ik zeg wie mogelijk haar goedkope jurkje van de Primark heeft gemaakt, is ze met geen tien paarden die winkel meer in te krijgen.

Wij proberen onze dochter op te voeden met respect voor elk levend wezen. Het maakt geen verschil welke kleur of ras, geaardheid, dik of dun, geloof of geen geloof. Om die reden hebben wij bewust gekozen voor een openbare school. Openbaar om aan alle facetten van het leven in vrijheid en ongedwongenheid te kunnen ruiken. Een eigen mening vormen op basis van kennis. Niet op basis van afkomst maar op basis van gedrag. Op basis van duiding, nuance en feitelijkheden en niet op basis van een sturende hele foute indoctrinatie…

Basisscholen, wat slaan jullie hier de plank ontzettend mis!

Namens Niels,

een fijne dag…