Week drie van thuisblijven en zo min mogelijk buiten komen. Om eerlijk te zeggen begint het een beetje te wennen. Het wordt een soort tweede werkelijkheid waar niet aan te ontsnappen is, maar die je eigenlijk niet wilt. Aan de andere kant mis ik steeds meer de sociale contacten op mijn werk en de gezelligheid van het portierswerk op zaterdagavond. Even dom tegen elkaar aan drammen en de gebeurtenissen van de afgelopen week delen met iemand anders dan je partner.

Je wereld wordt ineens zo klein, net alsof je in dichte mist loopt en niet ziet wat er zich twee meter voor je afspeelt. En alsof het moment van de dag al niet erg genoeg is, worden ook steeds meer leuke dingen die in het verschiet liggen, afgelast. Wie had het bijvoorbeeld ooit kunnen bevroeden dat we dit jaar ons Feest der Feesten moeten gaan missen? Natuurlijk hebben we nu andere belangrijker zaken aan ons hoofd, maar toch.

Ook andere evenementen zien we komend jaar aan onze neus voorbij gaan. Wat te denken van de Olympische Spelen en het EK voetbal of de Formule 1 en verschillende fameuze wielerwedstrijden? Allemaal even niet dit jaar. Kortom, de saaiheid van vandaag de dag is na morgen of volgende week niet voorbij.

De veerkracht van mensen in tijden zoals deze is enorm. Iedereen probeert er toch maar het beste van te maken en allerlei initiatieven poppen de grond uit als paddenstoelen. Zelf zijn we gisteren op ‘berenjacht’ geweest. Eigenlijk een volkomen achterlijke bezigheid; rondfietsen en bij mensen naar binnen loeren of je pluizige teddybeertjes voor de ramen ziet staan. Maar ja, voor kinderen is het even een aangename doorbreking van de dag die ze ook maar vaak alleen moeten doorbrengen.

Op social media ontstaan spontane acties om foto’s van jezelf te delen uit vroeger tijden en daar ontstaat natuurlijk de nodige hilariteit over, waar dan weer lekker de reacties over heen en weer kunnen gaan.

Ook konden we van de week meeluisteren bij thuisconcerten van Goorse artiesten. Vanuit de tuin verzorgden ze een mooie voorstelling waarbij de bandleden op de vereiste ander halve meter afstand acte de precense gaven. Ook verschillende Goorse DJ’s lieten ons meeluisteren naar swingende nummertjes op een live-feed via Facebook. Normaal gesproken zou ik daar niet zo snel naar luisteren maar op de één of andere manier deed ik dat nu wel. Misschien om toch een beetje het gevoel te krijgen ergens ‘bij’ te zijn in plaats van alleen.

Ik ga verder met het schilder-onderhoud aan onze woning. Ik loop ernstig voor op schema, dat dan weer wel…kan nooit de bedoeling zijn…

Blijf gezond mede Gorenaren !

En namens mij: Een fijne dag…