Het was een duur weekendje voor de verzekeringsmaatschappijen van Nederland. Zondag waren de weersomstandigheden uitermate geschikt om een beetje achterstallig onderhoud aan het huis te claimen. Bij ons was het ook bingo. Ergens in onze straat vloog een dakpan van het dak en viel in stukken kapot op staat. Eén van de brokstukken spatte omhoog om terecht te komen op de trampoline in onze voortuin. En je raadt het nooit! Zo tegen het bovenste raampje van onze badkamer. Dikke ster in het glas. Hoe bestaat het he ?
Direct de verzekeringsmaatschappij maar eens bellen om de immense schade door te geven. Na een paar minuutjes in de wacht en een paar keer doorverbinden, kwam ik uit bij het hoofd van de afdeling ‘particuliere schadeafhandeling’. Ik vraag altijd direct naar het hoofd van de afdeling want die type-miepen bij zo’n call-center weten vaak van toeten nog blazen en kunnen nooit iets ritselen buiten hun schermpje. Als ze beginnen te zemelen en ik de woorden hoor ‘maar meneer’, kap ik ze altijd direct af en vraag naar hun superieur. Om het allemaal net even iets meer kracht bij te zetten sluit ik dan af met: “U hoort hier nog meer van!”
Ik kreeg dus de leidinggevende van de afdeling aan de telefoon. Ik vroeg aan het hoofd, een mevrouw, of ik het gesprek mocht opnemen voor entertainment-doeleinden én om het eventueel te kunnen laten terugluisteren aan mijn rechtsbijstandsadvocaat. Als de zin, die je hoort aan de andere kant van de lijn, een beetje stotterend begint, weet je dat je goed zit. Dit was het geval, dus nu alleen nog een kwestie van even aftikken.
Het is nu zaak de mevrouw zo min mogelijk te laten zeggen. Overrompelen, suggestieve zaken aanhalen, in de rede vallen, niet laten uitpraten en af en toe op het juiste moment een beetje de stem verheffen. Niet teveel van dat laatste want dat komt intimiderend over en kan een reden zijn om het gesprek te beëindigen. Dat moet niet gebeuren, maar ze moet net dat kleine beetje onder de indruk zijn dat ze snel van me af wil en vlot datgene geeft wat ik wil. Ondertussen had ik naast de ster in het raam ook de schade gemeld aan de trampoline, de dakgoot en de windveren.
De mevrouw kreeg van mij even de gelegenheid om te reageren en maakte de opmerking: “Maar meneer (!@#), is dit niet allemaal een beetje een storm in een glas water?” Ik haalde een diepe teug adem en zei: “Waarom hebben alle stormen een vrouwennaam denkt u? Natuurlijk is het een storm in een glas water. Natuurlijk is het allemaal flauwekul. Overtrokken en verzonnen. Ik had niets te doen en vond dit wel een leuk tijdverdrijf.
Over één ding heb ik niet gelogen: Ik gebruik dit wél voor entertainment doeleinden”. Hoort u ook de Belgische brandweer al aankomen vroeg ik haar. Wat bedoelt u precies meneer? Moet je luisteren…en ik verbrak de verbinding…
Namens Niels,
een fijne dag…