Nog een paar nachtjes en dan is zomervakantie voorbij voor de Goorse kinderen. De basisscholen openen maandag allemaal weer de deuren. Reden voor de redactie van Oald Goor om eens af te dalen in de koffer met oude klassenfoto’s. Deze prent op de Heeckerenschool sprong eruit door alle vrolijke gezichten. Inmiddels is het schoolgebouw al lang en breed vervangen en blijft voor deze inmiddels vele ouders enkel en alleen de herinnering.
Op deze dag van het warme weer is de hang naar vrouwen bij dienstdoende redacteur groot en dat deed hem ook doen afdalen naar de zoekterm vrouwen in onze rijke fotoarchief. In de rubriek Oald Goor stellen we vandaag het Katholieke Vrouwen Gilde centraal. Deze vierde op onderstaande prent haar veertig jarig bestaan in 1994. Inmiddels koeren de dames niet meer zo hard en is het keurkorps nagenoeg ter ziele. Maar bij het achtste lustrum werd het jubileum nog groots gevierd door de dames Huuskes, Ten Buuren, Vaarhorst, Schroer, Exterkate, Leferink en Stevens.
Het bedrijf is onlosmakelijk met Goor verbonden. Het zorgt voor veel werkgelegenheid maar ook voor een discutabele reputatie van het Twentse Haagje. Eternit bestaat vandaag precies 80 jaar. Op 21 juli van het jaar 1937 werd de toen moderne- en geroemde asbestfabriek geopend door de toenmalige Commissaris van de Koningin mr. A.E. baron van Voorst tot Voorst. Een heuglijke gebeurtenis en uiterst welkom in de crisisjaren. Jaren later werden de gevaren van het kankerverwekkende asbest bloot gelegd en zijn inmiddels ook veel meer dan gemiddeld sterfgevallen in Goor bekend die een rechtstreeks verband houden met de fabriek. Eternit legt zich vanaf het Goorse haventerrein, nog steeds toe op de ontwikkeling en fabricage van producten voor de bouwmarkt waarbij het gebruik van asbest inmiddels tot het verleden behoort. Er werken 150 medewerkers bij het jubilerende Goorse bedrijf.
Notabelen en werknemers tijdens de opening op 21 juli van het jaar 1937
We horen het met name de oudere generatie nog wel eens zeggen: “Wat is er ter in de loop van de joar’n toch een hoop veranderd”. Er is geen speld tussen te krijgen. Ook niet in Goor waar er veel aan de slopershamer ten prooi is gevallen en waarin complete wijken een metamorfose ondergaan. Een berichtje van Heidi Bielderman drukt ons weer even met de neus op de feiten. Zij stuitte op het wereldwijde web op een Youtube-filmpje waarin De Bijrijder van RTV Oost in het jaar 1997, twintig jaar geleden dus, een rondgang door Goor maakte. Toen Foto Smets nog in het centrum zat, toen De Ster nog geen terras bezat. De Constantijnschool en volkswijk Gijmink op oorspronkelijke grond. De Albert Heijn, nog van Haafkes, in de van Kollaan nog bestond. Bij Schlecker in de Grotestraat was het toch goedkoop, met tegenover het OGZO-pand, wachtend op de sloop. Bekijk de beelden via deze LINK en ga twee decennia terug in de tijd…
Het stond al heel lang op het verlanglijstje van het Goors Historisch Museum om een originele klok van de Goorse klokkenmakers uit het zeventiende- en achttiende-eeuwse klokkenmakersgilde te bemachtigen en nu is het zover. Mede dankzij financiële bijdragen van enkele particulieren en de Stichting Fonds 1819 is het gelukt een originele ‘Bakker-klok’ uit 1773 aan te schaffen.
De stoeltjesklok uit 1773, gemaakt door Carel Willem Bakker, nu in het Goors Historisch Museum
‘Mooi! gedoopt’, zo heet de tentoonstelling over doopjurken die vanaf vandaag in het Goors Historisch Museum te zien is. Daar zijn vitrines ingericht met een dertigtal doopjurken waarvan een ook een aantal met een bijzonder mutsje, een doopsprei of een doopkussen. Ook zijn er voorwerpen te zien die men vroeger cadeau kreeg bij een doopfeest. Het Goorse museum heeft zelf een klein aantal doopjurken in het depot. Daarnaast is dankbaar gebruik gemaakt van de in bruikleen gegeven doopjurkjes met toebehoren. Het geheel beslaat ruim honderd jaar doopjurkengeschiedenis. Het oudste exemplaar is van eind 1800, maar er is ook een doopjurkje uit de jaren ’50 dat voor het laatst in december 2016 is gebruikt. De tentoonstelling is te zien tot en met 31 augustus 2017. Meer informatie op de site van de stichting Goors Historie.
In de week van Koningsdag dook de redactie van Oald Goor al eerder in de koffer met prenten uit het rijke verleden rondom de vorstelijke viering. Vandaag stellen we deze foto centraal. Een treffend straatbeeld uit 1981 tijdens het Lentefeest. Drommen mensen in de Grotestraat onderstrepen de populariteit van het stadshart tijdens het heerlijke voorjaarsweer. Ook vandaag schijnt de zon volop en zal een groot aantal plaatsgenoten de terrassen in het centrum bevolken.
Opdat wij nimmer vergeten. Het is vandaag exact 72 jaar geleden dat Goor werd bevrijd van de Duitse bezetters. In het voorjaar van 1945 kwam ’t Twentse Haagje in handen van de geallieerden. Een Poolse eenheid gaf Goor weer kleur op de wangen en trok op 8 april door het stadshart. De bevrijding ging niet zonder slag of stoot. Zo bliezen de Duitsers ter elfder ure nog de Hengeler-brug op. Uiteindelijk boden de Canadezen de Polen de helpende hand met tanks, waarna ook Duitse militairen ingerekend konden worden. Een feestelijke dag. Reden dus voor de redactie van Oald Goor om de helden van weleer in het zonnetje te zetten.
Poolse bevrijders op de kruising van de Voorstraat met de Molenstraat in de buurt van fietsenzaak Reiners.
Capra Ibex. Het is de Latijnse benaming voor steenbok maar ook de naam van een legendarische Goorse band in de eerste helft van de jaren ’70. Capra Ibex was een hardrockband die ook nummers speelde van Jimmy Hendrix en Deep Purple met illustere namen als de broers Arthur en Max Flikkenschild, Bertus Kolvoort en de Markelose toetsenist Eric Dollekamp die nog steeds actief is.
vlnr: Arthur Flikkenschild, Max Flikkenschild , Shaun Grahan, Eric Dollekamp, Edwin Flikkenschild en Bertus Kolvoort
Het zijn de eerste dagen na het bombardement in Goor. De puin wordt geruimd, de lijken van de ruim zeventig slachtoffers zijn inmiddels begraven. De eenzame fietser in het zo rustiek ogende Twentse Haagje ziet dat Goor na een paar dagen langzamerhand opkrabbelt na misschien wel de zwartste dag uit haar historie: zaterdag 24 maart 1945. Het is voor de redactie van Oald Goor reden om op de laatste dagen van maart stil te staan bij deze heftige aanslag op onze stad, wat uiteindelijk ook nog een vernietigende vergissing bleek te zijn van Amerikaanse geallieerden. Bekijk hier overigens het indrukwekkende relaas van scribent Engelbert Spoor over het bombardement.
