Je kent ze wel, de herinneringen die langs komen op Facebook van één jaar geleden of zelfs langer. Precies een jaar geleden plaatste ik een jolige foto van m’n werkkleding als horecaportier. Op de foto mijn trui met het bekende beveiligingstekentje, oortjes voor de portofoon én het helaas nodige kogel- en steekwerende vest. Ze lagen werkloos in een hoek van de kamer…
Zwitserland is eigenlijk best een mooi land. Niet alleen omdat je er prachtig kunt wintersporten of omdat het vertikt naar de pijpen van Brussel te dansen maar vooral omdat ze daar bindende referenda hebben. Daar telt de wil van het volk. Wil de bevolking iets in meerderheid niet, dan gaat het dus ook niet gebeuren, zelfs als de regering het wél wil…
De voorjaarsvakantie is voorbij en daarmee komt eindelijk ook deels een einde aan de digitale ophokking van tienduizenden middelbare scholieren. Ik kan je niet vertellen hoe fijn het is de thuiswerk-computer weer op te bergen naar een wat minder prominente plek in de woonkamer. We kunnen weer beginnen met contact maken, sociaal welbevinden monitoren en onze jonge jeugd weer iets gaan leren…
Persoonlijk ben ik er wel weer klaar mee voor de komende paar jaar en mag het wat mij betreft warm water gaan regenen. Als prototype koukleum vind ik sneeuw en ijs alleen leuk voor een weekje Sankt Anton in Tirol. Vooral de après ski na een dag zwarte woekel-pistes maakt een boel goed. Rijk gevulde dames in pikante pakjes die met shotjes rond gaan en jij die daarna nog van die laatste heuvel af moet naar het hotel…
Een klein streepje sneeuw op de mat bij de voordeur en wat nattigheid bij het raam boven. Confronterende omstandigheden die je proberen te zeggen dat er hier en daar nog wat werk aan de winkel is qua isolerende maatregelen. Tocht-stripje hier en pur-laagje daar. Zondagochtend wakker worden in een witte wereld compleet met jachtsneeuw en een doorzakkende overkapping die gemaakt is voor meer zomerse omstandigheden…
Na de verontwaardiging van vorige week over het rellen, slopen en bizar gedrag van veel jeugd is het nu tijd voor reflectie. Is het fair om ze allemaal klakkeloos weg te zetten als relschoppers, criminelen, schuim der aarde en één-celligen? Had een burgemeester in de uitzending bij Jinek een punt om ze zo hard te veroordelen en was dat filmpje van Aboutaleb uit Rotterdam nu wel zo handig?
Nooit gedacht dat ik op 41-jarige leeftijd nog eens huisarrest zou krijgen. Niet van een boze papa of mama die niet geamuseerd waren als het weer eens iets later was geworden bij ‘De Zon’ of voor die keer dat jongetje Kremers door oorzaak ‘luiheid’ z’n school had verprutst. Deze keer krijgen we allemaal en massaal huisarrest van ‘Ome Corona’…
In een droom zwaai ik de scepter bij een belangrijke onderneming. Het is een dienstverlenend instituut met veel klanten en grote financiële belangen. Ik sta bekend als de alles weglachende manager die iedere ochtend met een appeltje op de vuist aan komt fietsen bij kantoor…
Het begin van nieuwe jaren staat traditiegetrouw in het teken van nieuwe dingen en goede voornemens. Eindelijk eens stoppen met roken of wat minderen met alcohol. Dat laatste is niet zo heel moeilijk wanneer alle kroegen dicht zitten en op het tijdstip dat je zin krijgt in een gele rakker bot vangt bij de supermarkt. Grappig om te zien hoeveel flessen wijn en blikken bier er over de toonbank gaan ’s ochtends om half acht; ouderen-uurtje, bieruurtje…
Nou, daar is ie dan, 2021. Wat hoop ik dat dit jaar er één gaat worden waar het woord ‘vrijheid’ als meest gebruikte woord uit de bus gaat komen op 31 december. Vrijheid om er weer lekker op uit te kunnen naar de kroeg, festivals én dat reisje in de zomer weer te kunnen maken. Hopelijk zonder een één of ander Corona-paspoort. Over dat laatste hou ik overigens mijn hart vast…
