Hoe gaan we de komende dagen het hoofd koel houden? De weersverwachting liegt er niet om en het kan misschien wel eens de warmste editie ooit worden van het Goorse Schoolfeest. Ik kan me herinneren dat het een aantal jaren geleden ook zo warm was. Het regende condens in de tente. Op zondagmiddag rolden de bouwers van onze optochtwagen af, bevangen door de hitte.
Nog anderhalve week en dan geht’s s los. Een paar nachtjes slapen en we kunnen weer vier dagen zoep’n en op de proeme kroep’n. We hebben het Schoolfeestboekje in de bus gehad en deze week valt ook de Schoolfeestkrant van Goorsnieuws.nl op de mat waarin “Namens Niels” ook te lezen is met een korte column. In dat verhaaltje doe ik uit de doeken hoe ik het Feest der Feesten beleef en waarom het zo’n waardevol goed is.
Het was een relaxed weekendje. Pinksteren met mooi weer lokt altijd om erop uit te gaan. In Goor en omgeving werden genoeg activiteiten georganiseerd om even te ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen van het werkende leven. Ik weet niet hoe het met u zit, maar de zomervakantie kan voor mij nu niet snel genoeg komen. Mijn vrienden lachen altijd een beetje als ik dat zeg; “De man die 12 weken betaalde vakantie per jaar heeft zegt ook weer wat hoor”. Ik antwoord, met een nog grotere lach, dat ik de andere weken dubbel zo hard moet werken en dat ze anders ook maar een vak hadden moeten leren.
Het is een beetje hoe de wind waait. Het ligt aan het sentiment van de dag. Wat vind ‘de maatschappij’ ervan? Soms gaat het over voortschrijdend inzicht of juist om innovatie. Waarom is eerst iets belangrijk, later niet meer om het vervolgens weer in oude glorie te herstellen? Soms lijkt dat een beetje wispelturig en besluiteloos. Maar ja, als je alles van tevoren weet, kun je met een dubbeltje de wereld rond…
Soms snap ik er geen jota van hoe dingen tot stand komen. Waarom gebeuren dingen zoals ze gebeuren? Waarom zeggen mensen de dingen die ze zeggen terwijl ze weten dat ze zó ontzettend fout zijn? Of het nu gaat over een afvalverwerker in Goor die het gegund is om óók de komende zes jaar weer de “slimste afzetter” te spelen of over Ministers die hele foute dingen zeggen, het is mij werkelijk een raadsel.
Voor mijn dagelijkse boodschappen ga ik vaak naar de Emte op de Whee. Lekker dicht bij huis en voor de deur parkeren. Het is er meestal niet mega druk dus kun je mooi opschieten. Ik vind het een fijne winkel. Binnenkort is het tijdperk van deze supermarkt eindig en komt er een nieuw concept, heel origineel: ‘Supermarkt De Whee’.
De laatste weken was er veel te doen rondom afval en de scheiding ervan. Ook over de verwerking en de stank die dat teweeg brengt was rumoer. Afval verwerken kost geld en als het gaat om gevaarlijk afval, zoals asbest, wordt het helemaal een peperdure aangelegenheid. Duizenden dieren, planten en insecten staan op uitsterven door ons toedoen. De poolkappen smelten en we blijven ons te barsten vreten in vlees.
Op de dag voor Koningsdag is de traditionele “lintjesregen”. Ook dit jaar is onze Hof weer een aantal leden- en ridders in de Orde van Oranje Nassau rijker. Diverse burgemeesters in den lande spraken de woorden : “Het heeft zijne Majesteit de Koning behaagd…” Mensen worden terecht geroemd voor hun belangeloze inzet als vrijwilliger voor de samenleving. Vele burgervaders en moeders onderstrepen het belang van het uiterst nuttige werk wat deze mensen doen en roepen iedereen op om óók vrijwilliger te worden.
Een jaar geleden ben ik een paar maandjes uit de running geweest. Soms heb je tijd nodig om de grijze massa even te resetten. Bijzonder is dat je na verloop van tijd tot de conclusie komt dat de soep inderdaad niet zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend. De bedrijfsarts gaf me twee tips. De eerste was dat ik vooral moest gaan doen waar ik blij van werd en de tweede tip was dat ik zelf de enige ben die mijn persoonlijk belang kan verdedigen in het leven. Voor het belang van anderen zijn er al genoeg aan het werk, voegde ze er aan toe.
Now we are talking! Na jarenlange versaaiïng begint er nu eindelijk een beetje licht aan de horizon te gloren. We krijgen waarachtig een heuse sushi- toko in ons idyllische stadshart. De hen’n kroam van poelier “Le Coq” gaat plaats maken voor sushibar “Moshi, Moshi”. Deze woorden zeggen Japanners het eerst als ze de telefoon opnemen. Het is iets van “hé hoi, spreekt u maar”. De persoon aan de andere kant zal dan wel iets zeggen van: “Moshi-wat” of zoiets. Maar volgens mij betekent Moshi, Moshi gewoon lekker morsen met van die vrettestokjes, mos-ie, mos-ik.
