Poen voor groen, stoppen met maaien, geef insecten te ruimte, diversiteit en vooruit met de geit. Van vuilstort naar landschapsvervuiling met zonnepark Rikkerink en tiny houses op TSB terrein. Zo maar een aantal voorbeelden van lekker alternatief beleid om verandering te krijgen in onze kijk op milieu en de vervuiling daarvan…
Je zou denken dat een gewaarschuwd mens voor twee telt en er alles aan doet om de zaken voor elkaar te hebben. Je kunt bij de eerste keer proberen eraf te komen in een opgenomen filmpje alsof je een kleuterklas toespreekt met de woorden: “Het kan iedereen overkomen” en hopen dat het geslikt wordt. Het werd natuurlijk niet geslikt en uiteindelijk, na heel veel omwentelingen, werd morrend, zuchtend en steunend en met frisse tegenzin het boetekleed aangetrokken voor de knullige hack van de computersystemen van onze gemeente…
We wanen ons in een soort tweede werkelijkheid waarin we het blijkbaar fijn vinden onszelf voor de gek te houden. Schoolfeestvlaggen die vier wapperen aan de Goorse gevels en ik zag foto’s voorbij komen met een hoog ‘vakantieman-gezellig-hé’-gehalte van diezelfde Goorse trots in verre oorden. Opmerkelijk vaak genomen door pensionado’s die tijdens normale omstandigheden de Goorse enclave met graagte ontvluchten in het laatste weekend van juni…
Ik denk dat iedere ouder het er wel eens over heeft; is de ‘schermtijd’ van ons onderdeurtje niet een beetje veel vandaag, gisteren en afgelopen week? Snapchat, Insta, Roblox en niet te vergeten TikTok natuurlijk. Opgroeien in een digitale wereld is prachtig en heeft veel voordelen maar is er ook nog iets anders dan alleen die verrekte telefoon?
Op 4 Mei herdenken we en een dag later vieren we feest voor ‘vrijheid’. Nou ja vrijheid, alles is betrekkelijk en niet voor iedereen. Om acht uur zijn we stil en dat geldt voor mij al 42 jaar. Zo was het vroeger en zo is het nu nog steeds. Dit moment van respect geef je over naar de volgende generatie en zo leert spuit-elf om ook even twee minuten de roeptoeters op elkaar te houden. Dit jaar was mijn goede vriend Marcel bij ons op bezoek. Marcel komt aan zijn centjes door ‘mental coach’ te zijn. Ik noem hem meestal onze ‘huis-zweef-teef’…
Steeds vaker zijn er momenten dat ik niet te houden ben. Nu ruim een jaar lijkt de wereld stil te staan. In de ochtend wakker worden, naar je werk gaan, ’s avonds nog even zitten en weer naar bed. Hetzelfde riedeltje de volgende dag opnieuw. In het weekend valt het stukje ‘naar je werk gaan’ af, maar voor de rest zit er weinig ‘jus’ aan…
Wat gaan we doen? Bord in de tuin en een schop onder de kont óf gaan we investeren? Duurzamer maken, energiezuiniger en vooral proberen de maandlasten een beetje te drukken? Die eerste optie van verkopen lijkt aantrekkelijk omdat ons huis nu meer waard is dan op de dag dat we het aankochten…
Er waren eens twee kneuterige padvinders die op avontuur gingen en het compleet verprutsten. De ene heette Akela Jorritsma en de andere Kenau Ollongren. Die laatste wist niet dat het enge bos geen plek was voor korte rokjes en hoge laarzen. Met hun blunderingen maakten ze aan het Nederlandse publiek duidelijk wat CDA luis in de pels, Pieter Omtzigt, nu precies bedoelde met macht en tegenmacht…
Biblebelt, biblebelt, is het God die nu zo relt? Bijbelgordel, bijbelgordel, misschien eerst eens tellen tot de tiende tel! U weet wel, de tien van de tien geboden die u vroom oplepelt met gladgestreken parfumhoofd op de dag des Heeres vooraan in Zijn huis. Je zou er bijna een zakje popcorn bij los trekken. Nee, het was niet de ‘match of the day’ tussen Rico Verhoeven en Badr Hari, maar tussen vrome mannen in nette zwarte pakken in grote auto’s tegen verslaggevers en journalisten…
Iedereen rijdt wel eens een scheve schaats. Iets waarvan je later denkt: “Dát was niet zo handig”. Vroeger leerden wij dat een fout maken niet erg is en dat dat juist noodzakelijk kwaad is om ervan te leren om het later beter te doen. Thuis, de veilige haven waar je iedere dag een fout kon en mocht maken, zolang het maar niet dezelfde was…
