Afgelopen week zat ik naar praatprogramma “Jinek” te kijken. Normaal zap ik snel verder, want ik vind de presentatie-capaciteiten van de mevrouw in kwestie ronduit dramatisch. In dit geval bleef ik toch kijken omdat ik geraakt en geboeid werd door het verhaal van een jonge basisschoolmeester. Hij deed zijn verhaal over de problemen in het basisonderwijs. Hoe moeilijk het is om personeel voor de klas te vinden en hoe slecht dat eigenlijk betaald wordt. Hij maakte zich ernstige zorgen over het komende lerarentekort en dat dat binnen jaren gaat oplopen naar minstens tienduizend.
Petjes en scootervolk…
Is het gebrek aan talent en visie, macht op een foute manier laten gelden, tekort aan kennis en enthousiasme, óf heeft het te maken met een bepaald verstandelijk niveau? Deze vraag stelde ik mezelf toen ik deze week las over de berichten van het zonnepark, handhaving van het éénrichtingsverkeer Molenstraat én het volgende hoofdstuk in drama roman “De verhuizing van de Lidl”.
De klant die zich niet altijd gedraagt als Koning…
Uitsmijters, bouncers, The A-team, afgekeurde stadswachten, sjappies, droeftoeters, wannabe cops en Soweco-boys. Dit is zo maar een kleine opsomming van hoe sommige mensen mij en mijn collega’s noemen in het weekend als we ons werk uitvoeren in talloze disco’s, kroegjes en feesttenten. Allemaal negatieve benamingen voor een job die we allemaal, helaas, steeds belangrijker gaan vinden in deze tijden: het vak van beveiliger/horecaportier. Gaat er onverhoopt toch iets mis? Dan hebben wij gefaald. Dan hebben we niet niet goed opgelet en ligt het aan onze inschattingscapaciteiten. “Je hebt de verkeerde te pakken, ik heb niets gedaan”, is voor ons een veel gehoorde zin. “Waarvoor staan jullie hier eigenlijk, jullie doen toch niets”, is er ook zo’n één.
Eetbaar “VretteGoor”…
Volgens mij is er ergens een blik subsidie los getrokken. Met steeds groter wordende ogen zat ik het plan door te lezen wat een aantal studenten van de Wageningen Universiteit bedacht hebben. Goor moet “groener” en “eetbaarder” worden. Door de inwoners van Goor, samen met de winkeliers, verantwoordelijk te maken voor plantenbakken in het centrum zouden we groener, mooier, bio-divers, hittebestendig en milieuvriendelijker worden. Maar boven alles krijgen we hierdoor een eigen en bijzondere identiteit.
Zomaar een maandag…
Het was een zwaar weekend. Laat geworden en maandagochtend te laat uit bed. Als er nu niets tegen zit, kan ik het misschien nog net redden om op tijd op m’n werk te zijn. Snel uit bed, kast open voor schone sokken. Geen schone sokken meer. Hmm, dan maar als een yup zonder sokken in m’n schoenen. Kleren aan, betje water um de kop en snel naar beneden om brood te smeren. Gloeiende gloeiende, alleen bevroren brood in de vriezer. Oké, geen punt. Ik koop onderweg wel iets. Waar zijn m’n sleutels? Zou een klein meisje van vijf ze misschien verstopt hebben in één van haar honderd speelgoeddozen? Check, gevonden in doos negenen-negentig. Nu snel wegwezen.
Smurfenijs en A.C.A.B. ?
De meivakantie zit er op en we gaan weer vol gas. Ik kijk terug op twee weken met veel vertier en vermaak. Naast de gebruikelijke huiselijke klusjes, die keurig voor mij opgeschreven worden op een “things to do” lijstje, was er ook tijd voor ontspanning. Op Koningsdag vroeg uit de veren om in het centrum langs de kraampjes met oude meuk te slenteren en vervolgens uit te komen bij De Smidse voor een kop koffie en een smurfenijsje voor spuit-elf. De Goorse rommelmarkt roept mooie herinneringen op van vroeger…
Roze bril…
Mijn hersenspinsel van vorige week, over de bijeenkomst “Hard(t() voor Goor”, heeft bij een aantal mensen behoorlijk wat los gemaakt en hier en daar zelfs wat stof doen opwaaien. Dat hadden we van tevoren natuurlijk wel ingecalculeerd. Ik ben blij dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan dit onderwerp en wat meer aandacht heb kunnen genereren. Dat was Hard(t) nodig. Het was helemaal niet persé negatief over ons centrum maar heb ik wel vraagtekens gezet bij de gasten die op uitnodiging hun rede kwamen houden. En dat ik niet de enige was die zo dacht, was te zien aan de opkomst.
Keuzes…
Ik had mijn verhaaltje van vorige week al klaar en ingestuurd toen het bericht verscheen op deze nieuwssite met de titel: “Boa’s strooien met bonnen in Goor”. Het is tegen m’n principes om deze huichelachtige gebeurtenis aan me voorbij te laten gaan, dus in de reprise d’r mee. Er zijn in 2016 het aanstellerige aantal van 188 mensen beboet en daarvan zijn 179 mensen op de bon geslingerd omdat ze fout zouden hebben geparkeerd. Met fout parkeren bedoelen de heren en dames Boa’s dat je vergeten bent de parkeerschijf achter je ruit te leggen of dat je parkeertijd verstreken is. Dat laatste kan ik me trouwens niet zo heel goed voorstellen in ons centrum.
Vergiftigde kindjes in een laffe wereld…
Het is bijna Pasen. Een lekker lang weekend voor de boeg waar we de nodige cholesterol weer naar binnen kunnen schuiven. Vroeger, toen we nog pukkelige pubers waren en met frisse tegenzin op de zondagochtend aan de Paasbrunch zaten bij moeders, gingen we met een grote schaal eieren tegenover elkaar zitten. We braken de barsten op elkaars hoofd en dan maar eens kijken wie de kampioen eieren eten was. Natuurlijk zorgde ik er wel voor dat er in mijn schaaltje óók een rauw ei lag. Dat gezicht van mijn broertje, terwijl het eigeel langs z’n wangen liep, priceless…
Bezint eer ge begint…
“Ondernemersverenigingen van de Hof van Twente slaan handen ineen”. Dat was de kop van een artikel op Goorsnieuws vorige week. Het eerste wat ik dacht toen ik die zin las was: “Als het kalf verdronken is, dempt men de put”. Het gaat over het gezamenlijk investeren- en stimuleren van de lokale economie, samenwerking, en een fonds oprichten bla bla bla. We krijgen er ook weer een nieuw pasje bij in de knip, want er komt een Hofpas. Die kan dan mooi in hetzelfde vakje als de Goorse Gelukspas, het spaarkaartje van de bakker, naast de klantenkaart van de Emté, bij de strippenkaart in van de kapper én bij de pasjes in mijn knip waarvan ik al niet eens meer weet waarvan ze zijn. Ik krijg mijn portemonnee bijna niet meer dicht en dat komt zeker niet omdat er zoveel euries in zitten, kan ik u vertellen.
