De basisscholen waren vroeg uit. Dagen van te voren verheugden we ons al op deze ochtend. We kregen warme chocomel en kniepertjes met slagroom. We kochten stiekem kindervuurwerk. Van die balletjes die ontploffen als je ze op de grond gooit en knallende trektouwtjes. Het was gezellig slenteren door de Rozenstraat en Iependijk met vuurkorfjes, standjes met prullaria en overal mooi en goed uitziende edele viervoeters. Soms vroegen de eigenaren of we misschien even op de rug van het paard wilden zitten. Met een ferme zwaai zwiepten die grote handen ons bovenop het paard. Wat vond ik dat als kind prachtig.
Terug naar de basis…
Na het bijzondere schouwspel, waar anti-pieten betogers tegen werden gehouden op de snelweg door stugge Friezen, ging het afgelopen weekend in de herkansing richting Dokkum. Onder begeleiding van diverse ME busjes en politiemotoren trok een karavaan van bussen richting het Friese plaatsje. In de bussen mensen die hun stem willen laten horen tegen racisme en stereotypering. Uitgedorst met t-shirts en truien met opdruk zoals “Zwarte Piet is racisme” en “Black live matters” probeerden ze hun stem kracht te geven.
Verantwoord ondernemen…
De donkere dagen voor Kerst breken weer aan. In het donker naar het werk en in het donker weer naar huis. Onder begeleiding van typische Kerst bloedangel muziek, zoals “All I want for Christmas”, rij ik richting mijn bestemming. De builenpest heb ik aan die verschrikkelijke grafmuziek, het lijkt wel of ze d’r elk jaar eerder mee beginnen. Aan het einde van het jaar valt het mij ook altijd op dat allerlei mensen en organisatie ineens ‘iets goeds’ gaan doen. Misschien zijn ze bang om een bezoekje van Scrooge te krijgen op Kerstavond of wellicht moeten ze nog wat knaken kwijt aan een goed doel omdat dat beter is voor de belastingaangifte? Ik weet het niet, maar ik vind het altijd behoorlijk nep en tegenstrijdig met hetgeen ze de rest van het jaar allemaal uitvreten.
Niets is wat het lijkt…
Met die zin begon ik gisteren mijn gastles op het ROC van Twente. Mijn persoon, die doorgaans aangeroepen wordt met “Meneer Kremers”, op de middelbare, is voor de jong volwassenen op het ROC zichtbaar te kinderachtig en te schools. Een leraar is daar begeleider- of coach en heeft gewoon een voornaam. De strekking van mijn gastles, en bijbehorend rollenspel, zou gaan over non-verbale communicatie. Over vooroordelen en hoe dat je werk als professioneel hulpverlener in de weg staat. Hoe dàt je sowieso áltijd in de weg staat.
Sinterklaas in Catalonië…
Afgelopen weekend ben ik naar Spanje afgereisd om het grote geheim van Sinterklaas voor eens en voor altijd te ontrafelen. Waar komt de jaarlijkse opstand tegen de goedheiligman en zijn commercieel medewerkers nu precies vandaan? Omdat ik uiteraard tot de echte kern van de problematiek wilde doordringen, moest ik gaan naar de plek waar ook de echte opstandelingen wonen, waar vrijheidsstrijders hun residentie hebben en waar de mensen nog echt het geloof hebben. Waar kun je dan beter naar toe gaan dan naar Catalonië, Barcelona wel te verstaan. Catalonië, het land van Puigdemont, nationale vlaggen, place de Catalunya, Las Ramblas en overal waar je kijkt het woord “Si” op posters en vlaggen.
Illuminatie…
Van de week kwam ik op het internet een filmpje tegen van Nederlander Ronald Bernard. Ronald heeft gewerkt voor de illuminatie. In zijn schokkende verhaal doet hij uit de doeken wie er echt aan het roer van de wereld staan. De namen Trump, Putin of Rutte komen op dat lijstje niet voor. Hij vertelt over machtige ondernemingen met vele miljarden te spenderen om de wereld naar hun hand te zetten. Hoe ze opzettelijk oorlogen ontketenen en waar dat goed voor is.
Onderwijs, elke dag anders…
Al jaren ben ik werkzaam in het onderwijs. Ik heb de mooiste job van de wereld. Elke dag jeugd om me heen met allemaal eigen karakters en eigenaardigheden. Ik geniet van de onbevangenheid, verschillende culturen en diversiteit. Ik irriteer me aan mensen die alleen maar slecht praten over de jeugd van nu. Een koe vergeet vaak dat het kalf is geweest. Behalve voormalig staatssecretaris Dekker dan, want die snapte er werkelijk geen bal van. Gelukkig maak ik veel leuke dingen mee met “onze jeugd”.
Aan een maagd vragen hoe je moet …
En weer is er een stukje puur Goor slachtoffer geworden van de spreekwoordelijke sloophamer. De Goorse avond is niet meer. Na jaren van afnemende nathalzen heeft stichting LOER de stekker uit het evenement getrokken. Stukje bij beetje verdwijnt er steeds meer wat we vroeger allemaal leuk vonden en druk bezochten. Ik vraag me wel eens af hoe dat komt. Aan de andere kant komt er gelukkig ook wel weer iets leuks voor in de plaats zoals de Goorse revue. Is een bepaalde formule op een gegeven moment gewoon een keer over de datum? Zou het liggen aan het enthousiasme en inzet van de organisatoren? Nee, absoluut niet. Als er ergens gedreven mensen aan het werk zijn en Goor een warm hart toe dragen, is het bij LOER wel.
De gewone Nederlander…
De Goorse kelen werden afgelopen week vooral gesmeerd door landelijke gebeurtenissen. Natuurlijk de presentatie van het regeerakkoord en onze Burgermoeder die boekjes voorleest aan kleuters. Ben benieuwd welke titel ze die kleintjes aan het voorlezen was. “Rupsje nooit genoeg knabbelt stiekem aan de wietplant?”. Bij jonge kinderen vind je altijd een gewillig oor; ze geloven alles.
Goorse koffiepomp en symboolpolitiek…
De smerigste wieve zet de lekkerste koffie. Dat verhaal gaat niet meer op nu Niels te Vaanholt zich mag scharen onder de beste koffieleutjes van Nederland. Te Vaanholt heeft zich geplaatst voor de finale van de Dutch Brewers Cup en mag zijn koffiekunsten presenteren voor de grand jury. Ik vind dat knap en als koffieliefhebber een kunst. Zou het geen aanwinst zijn voor het Goorse centrum?
