Hij had een korte vakantie aangekondigd maar zijn bezoekje aan het Glazen Huis in het Goorse stadshart, bracht hem tot weer tot een column die hij daar ook voor droeg. Een extra lange zelfs over het gebruik van woorden, het afgelopen jaar en het gemis aan, op het oog, basale dingen. Lees het hieronder en neem de tijd…
Op het moment van schrijven zit ik in onze lichte uitgebouwde serre. De plek waar ik het afgelopen jaar veel uurtjes heb doorgebracht. Een beetje te veel uurtjes als het aan mij ligt. Door de raampartij kijk uit op onze tuin met cosy ingerichte blokhut. Een Douglas-houten onderkomen compleet met een warme houtkachel, fijne leren gemak fauteuils met berenvelletjes en een zelf gefabriceerde primitieve buitenkeuken. Choco en een blik knakworsten zijn al snel een keer warm te krijgen…
Precies twee weken geleden schreef ik een stukje over het Ministerie van Oorlog met hun, op z’n minst gezegd, dubieuze handelswijze als het aankomt op het verzamelen en beheren van gevoelige informatie over burgers. Ik noemde deze club toen ‘Picco Bello B.V.’. Na afgelopen week moeten we tot de trieste conclusie komen dat we in De Hof de dochteronderneming aan het werk hebben van deze firma. Laten we ze hier voor het gemak ‘Pinokkio B.V.’ noemen…
Ik ben nogal van de quotes. Korte zinnen met een paar woorden die in één keer helemaal raak zijn. Waar je over gaat nadenken en waar je je bolletje over breekt om te bepalen of je het er nu mee eens bent of dat het toch anders zit. Bij sommige quotes kan ik niet beslissen of het nu waar is of ver gezocht. Het verwart soms en vaak laat het zich voor meerdere uitleggen lenen. De meester in quotes is voor mij toch echt wel Albert Einstein…
Stel je eens voor dat je aan het hoofd staat van een bedrijf met een slordige 11 miljard per jaar aan omzet. Het bedrijf houdt zich bezig met staatsveiligheid, geavanceerde wapensystemen en zo af en toe laat het zich ook gewillig inzetten tegen de eigen bevolking en zorgt ervoor dat wanhopige boeren niet te dicht in de buurt kunnen komen van het machtsimperium…
Hoe alles anders wordt. Hoe de dingen om je heen veranderen. Hoe je je steeds meer lijkt te moeten aanpassen. Hoe er onder maatschappelijke druk telkens op gewezen wordt dat bepaalde gewoonten blijkbaar niet meer kunnen. Ik ben me vaak niet echt bewust van die veranderende mentaliteiten en ben er ook niet zo mee bezig…
Zoals zovelen heb ik de afgelopen week het bijzondere schouwspel in Amerika gadegeslagen. Het duurde nogal voordat de bevolking te horen kreeg dat Joe Biden hun nieuwe Uncle Sam werd. De uitslag wou als een vast zittende scheet maar niet de wijde wereld in komen. Democratie is soms wat rommelig. Voor zover je van een ‘democratie’ kunt spreken door een heel bijzonder kiessysteem met kiesmannen. Ze zullen het daar vanaf nu moeten doen met een oldtimer die bij een eventuele tweede termijn overgegaan is tot fossiel. Maar waar nemen de Amerikanen nu eigenlijk afscheid van?
Op aanraden ben ik er afgelopen weekend eens voor gaan zitten om de documentaire ‘Cannabis’ te bekijken. ‘Cannabis’ is een zes-delige documentaireserie, uitgezonden door de NPO, waarin de opkomst en ondergang van cannabiskoning Johan van Laarhoven wordt verteld en de achtergronden uiteen worden gezet van vijftig jaar gedoogbeleid in Nederland. Nu schrijf ik wel vaker dat ik van m’n stoel kletter van wat ik soms hoor, zie en lees…maar deze keer was het bijna letterlijk…
Normaal rond deze tijd maak ik er een sport van om het meest goedkope tripje op de kop te tikken naar een warm oord in februari. Boeken via de grote aanbieders online of reisbureaus doe ik al jaren niet meer sinds ik in de gaten kreeg dat ik die honderden euro’s niet sneller zelf kon verdienen. Gewoon zelf contact leggen met het hotel en er eigenhandig losse vliegtickets bijboeken bij een prijsvechter in de lucht…
Hoe moeilijk kun je het elkaar soms maken? Gisteren scrolde ik door nieuwsberichten op de verschillende nieuwssites die onze Hof rijk is en bemerkte een boel wrevel. Of het nu gaat over woonwagenplaatsen, opvang van leerlingen bij ‘De Wonderschool’ in het pand van een voormalige kleuterschool, gedoe over de nieuw te bouwen Lidl op de plek van de Rabo óf nieuwbouw achter ‘De Ster’. Het is allemaal niet goed of het deugt niet…
