Een dieprode balk verscheen in mijn computerscherm. Vergezeld van een knerpende piep. Als de ANP-telex die symptomen vertoont, is er echt iets aan hand. Brandhaard ergens in de wereld, aanslagen, dat werk. “10.12.49: ZWAARGEWONDE DOOR STEEKPARTIJ”, rolde in hoofdletters voorbij. Het werd gekker toen er vier minuten later de toevoeging bij kwam “IN GOOR”.
Ik had wat uit te leggen op de burelen in Hilversum. “Ach, het zullen wel een paar asielzoekers zijn”, wierp ik terug. Wist ik veel. En voordat U denkt, wat een akelig mannetje is die Schabbink, even een korte uitleg. Op dat moment was er niets bekend over toedracht, personen of gevolgen. En net als op alle werkvloeren is ook op redacties de scheidslijn tussen humor-om-te-lachen en over-de-rand-grapjes vaak zeer dun. Bovendien had ik na Swaffelo iets te verdedigen tegen de grote boze buitenwereld.
Het is erg dat je zoiets in een eerste flauwe opwelling roept, het is nog veel erger als het ook nog precies blijkt te kloppen. En helemaal erg wordt het als het slachtoffer dodelijk getroffen is.
De combinatie van omstandigheden is niet te bevatten. Een Markelose Somaliër steekt in op een Goorse Irakees in een gebouw dat bedoeld is als Vereniging- en Evenementencentrum. Waar ook kinderen leren gitaarspelen. Of zingen. Dodelijke messteken tijdens een les die bedoeld is om aan vluchtelingen uit te leggen hoe Nederland in elkaar zit. Bent U daar nog?
Ik ga ervan uit dat mensen die hun vaderland ontvluchten het daar niet naar de zin hebben. Da’s op zich al erg. Soms wordt hun leven bedreigd, soms zijn het economische motieven. Feit is: ze willen weg. Niet op 1 plek in de wereld, op heel erg veel plekken. Hebben we met elkaar voor gezorgd. Want echt eerlijk is het niet verdeeld in de wereld. Zo kan het gebeuren dat in Goor een Irakees een fatale ruzie heeft met een over de toeren geraakte Somaliër.
Daar kun je luchtig overheen stappen, zoals ik in eerste instantie deed. Je kunt er ook iets dieper over nadenken. Heb ik ook gedaan. Ik kan niets anders concluderen dan dat we er met elkaar een hele grote puinzooi van gemaakt hebben op deze aardkloot. Dat hoef je de vrouw en kinderen van de Irakees niet meer te vertellen.
Bert Schabbink
